"ความสงบ" นี้ มีสองประการ คือ
- ความสงบ อย่างหยาบอย่างหนึ่ง
- ความสงบ อย่างละเอียดอีกอย่างหนึ่ง
อย่างหยาบ นั่นคือ "ความสงบเกิดจากสมาธิ" ที่เมื่อสงบแล้วก็มีความสุข
แล้ว "ถือเอาความสุขเป็นความสงบ" ..
อย่างละเอียด คือ "ความสงบที่เกิดจากปัญญา" นี้ ไม่ได้ถือเอาความสุข
เป็นความสงบ แต่ "ถือเอาจิตที่รู้จักพิจารณาสุขทุกข์เป็นความสงบ" ..
เพราะว่าความสุขทุกข์นี้เป็นภพเป็นชาติเป็นอุปาทาน
จะไม่พ้นจากวัฏฏสงสารเพราะติดสุขติดทุกข์
ความสุขจึงไม่ใช่ความสงบ ความสงบจึงไม่ใช่ความสุข
ฉะนั้น "ความสงบที่เกิดจากปัญญานั้น จึงไม่ใช่ความสุข"
แต่เป็นความรู้เห็นตามความเป็นจริง ของความสุขความทุกข์
แล้วไม่มีอุปาทานมั่นหมาย ในสุขทุกข์ที่มันเกิดขึ้นมา
"ทำจิตให้เหนือสุขเหนือทุกข์นั้น" ..
ท่านจึงเรียกว่า เป็นเป้าหมายของพุทธศาสนาอย่างแท้จริง
หลวงปู่ชา สุภัทโท
http://www.nkgen.com/482.htm
