ข้อคิดจากคำว่า "อย่าเอาหูไปรองเกี๊ยะ"

เรื่องราวของ : คุณชรานันท์


เป็นพนักงานออฟฟิศ ปกติก็จะได้พบปะผู้คนมากมาย

หลายประเภท บางประเภทมักจะชอบพูดจา

น้ำไหล ไฟดับ พูดแต่เรื่องไม่ดี เรื่องของคนโน้น คนนี้ อยู่เป็นประจำ

บางครั้งทำให้ไม่มีสมาธิในการทำงาน

เพราะไม่ได้อยากฟังเรื่องราวพวกนี้

ก็จะตั้งสติ แล้วนึกถึงบทความที่เคยอ่านในเนต

เรื่อง "เอาหูไปรองเกี๊ยะ"

หลวงปู่บุดดา ถาวโร ได้รับนิมนต์ไปฉันเพลบ้านโยม ซึ่งเป็นตึกแถวสองชั้น

เมื่อฉันเพลแล้ว เจ้าบ้านเห็นว่าหลวงปู่เดินทางมาเหนื่อย จึงให้ท่านนอนพักผ่อน ก่อนเดินทางกลับ

มีลูกศิษย์หลายคนนั่งเฝ้าและคุยกันเบาๆ เพื่อไม่ให้เสียงดัง

ทันใดนั้นเอง ข้างห้องซึ่งเป็นร้านขายของ เดินลากเกี๊ยะกระทบพื้นบันไดดัง เกี๊ยะ เกี๊ยะ ขึ้นไปชั้นบน

ศิษย์คนหนึ่งทนเสียงเกี๊ยะไม่ได้ จึงพูดขึ้นว่า

"แหม! เดินเสียดังเชียว"

หลวงปู่ซึ่งนอนหลับตาอยู่พูดว่า

"เขาเดินของเขาอยู่ดีๆ เราเอาหูไปรองเกี๊ยะเขาเอง"

(จาก "หลวงปู่สอนศิษย์" จากหนังสือหนึ่งศตวรรษ หลวงปู่บุดดา ถาวโร)

นึกถึงบทความนี้ทีไร ก็จะปล่อยวางจากเรื่องราวนั้นๆ ทันที

มาเป็น Fan Page A Thing Books กด Like
เพื่อติดตามอัพเดท ข่าวสาร-กิจกรรม การ์ตูนธรรมะ บทความดีดี ก่อนใครได้แล้วที่!!!
Fan Page: http://www.facebook.com/AThingBooks
หรือ http://www.facebook.com/pages/ธรรมะธรรมทาน/612279388801163
**ด้วยความปรารถนาดีจาก A THING ขอขอบคุณ**