เทศนาวันที่ 12 ก.พ. 2520
วันนี้เป็นโอกาสอันดีของพี่น้องทั้งหลาย ที่มาจากทั้งทางใกล้และทางไกล มาเคารพนบน้อมศพของท่านพระอาจารย์ฝั้น ซึ่งเป็นผู้มีอุปการคุณแก่โลกมามากมายก่ายกอง และเป็นเวลานาน เราท่านทั้งหลายที่เป็นพุทธบริษัท และได้นับถือท่านว่าเป็นครูเป็นอาจารย์ เมื่อทราบถึงการล่วงลับของท่าน ซึ่งเป็นธรรมดาของกฎอนิจจังที่มีอยู่กับทุกคน แล้วก็ได้อุตส่าห์สละจากบ้านจากเรือน หน้าที่การงาน แม้ที่สุดชีวิตก็ยอมสละ เพื่อมากราบไหว้บูชาคุณท่าน
ในเบื้องต้นก็ได้สวดบทธรรมหลายบทให้เราท่านทั้งหลายฟัง แต่การสวดบทธรรมนั้นท่านสวดเป็นบทบาลี จึงพอเข้าใจบ้างสำหรับท่านผู้เคยได้ศึกษาเล่าเรียนมา แต่จะไม่เข้าใจเป็นจำนวนมากว่าท่านหมายความว่าอย่างไรที่สวดเหล่านั้น หลังจากนั้นแล้ว เราท่านทั้งหลายก็จะได้ฟังธรรมที่เป็นเนื้อความแห่งภาษาเรา จะเรียกว่าจากบทบาลีก็ได้ เพราะบทบาลีก็เป็นธรรมที่มีเนื้อความอยู่ในตัวแล้ว แต่เราทั้งหลายแปลไม่ออก และสิ่งที่เราแปลไม่ออกนั้นก็มีอยู่กับเราทุกคน
ดังที่ท่านสวดในวันนี้ ล้วนแล้วตั้งแต่เรื่อง อนิจฺจํ ทุกฺขํ อนตฺตา ดังที่ท่านสวดอนัตตลักขณสูตร วันนี้ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เที่ยงหรือไม่เที่ยง
บรรดาพระสงฆ์ทั้งหลายที่ฟัง ท่านก็ฟังด้วยความเต็มอกเต็มใจ ฟังเพื่อความรู้เหตุรู้ผลในสิ่งที่มีอยู่กับตนแต่ตนยังไม่รู้ อาศัยพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นผู้มีความฉลาดแหลมคมได้ทรงรู้ทรงเห็นมาแล้วในสิ่งที่มีอยู่กับตนนี้ ได้แสดงให้บรรดาพระสงฆ์เหล่านั้นฟัง จนพระสงฆ์เหล่านั้นได้รู้เห็นตามเป็นจริงในสิ่งทั้งหลาย ในบทสุดท้ายท่านว่า สมฺมปฺปญฺญาย ทฏฺฐพฺพํ คือ รู้ตามเป็นจริงของรูป ของเวทนา ของสัญญา ของสังขาร ของวิญญาณ ว่าเป็นสิ่งไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เห็นตามความจริงของมัน ความยึดมั่นถือมั่น มีรากฐานอันลึกขนาดไหนก็ตาม เมื่อปัญญาได้หยั่งลงถึงความจริงแล้ว ย่อมปรากฏเป็นความจริงขึ้นมา ถอนตนออกมาจากที่หล่มลึก คำว่าหล่มลึก ก็คือความจมดิ่งแห่งความยึดมั่นถือมั่นว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเราเป็นของเรา
เฉพาะอย่างยิ่งวันหนึ่งๆ ควรจะระลึกถึงความตายในตัวบ้างอย่างน้อย ๕ หนก็ยังดี จิตใจของเราจะได้มีการยับยั้งจากความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม ความโลภก็จะไม่มากนัก ความโกรธก็จะไม่มากนัก ความหลงก็จะไม่มากนักเพราะมองเห็นป่าช้า
ที่มา : http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 57&CatID=2
