หลายคนไม่เข้าใจความจริงของชีวิต
ว่าความสุขความทุกข์มีสาเหตุมาจากการกระทำของตนเอง
ไม่ได้พิจารณา แต่กลับไปเที่ยวโทษสิ่งภายนอกเป็นเหตุให้ตนลำบาก
หาอะไรโทษไม่ได้ก็กลับมาโทษชื่อของตนเองว่าเป็นกาลกิณี เลยยอมเสียเงินเสียทอง
เสียเวลาเพื่อให้หมอเปลี่ยนชื่อ จนเกิดเป็นอาชีพรับตั้งชื่อกันก็มีอยู่มากมาย
ในอดีตกาล ลูกศิษย์ของอาจารย์ทิศาปาโมกข์ ชื่อว่านายบาป
แต่กลับไม่พอใจในชื่อของตน จึงไปขอให้อาจารย์ตั้งชื่อให้ใหม่ อาจารย์จึงให้เขา
ออกเที่ยวหาเอาเองตามความชอบใจ เมื่อได้แล้วค่อยกลับมาจะตั้งให้
เขาก็ออกเดินทางหาชื่อที่เหมาะสม เดินทางไปไม่นานเห็นคนหามศพผ่านไป
ถามได้ความว่า คนตายชื่อนายเป็น ถามเขาว่า ชื่อเป็นทำไมจึงตาย
ก็ได้รับคำตอบว่า จะชื่ออะไรก็ตายทั้งนั้น เพราะชื่อเป็นสิ่งสมมติเพื่อรู้กันเพื่อรู้กันเท่านั้น
เขาเดินทางต่อไป เห็นเจ้าหนี้กำลังถูกทุบตีลูกหนี้ที่ไม่ยอมจ่ายดอกเบี้ยเสียที
ถามเขาว่าคนที่ถูกทุบตีชื่ออะไร ทราบว่าชื่อนางรวย คนชื่อรวยกลับจนด้วยหรือได้รับคำตอบว่า
จะชื่ออะไรก็ไม่สำคัญ ถ้าไม่ขยันทำงานหาเงินก็จนได้ทั้งนั้นแหละ ชื่อเป็นสิ่งสมมติเท่านั้น
เขาจึงเดินทางต่อไปเดินผ่านดงใหญ่ได้ยินเสียงคนร้องให้อยู่จึงเข้าไปสอบถาม
ได้ความว่า เจ้าคนนั้นเดินหลงทางอยู่ในป่าหลายวันแล้ว หาทางออกจากป่าไม่ได้
ถามเขาว่าชื่ออะไร ได้ฟังว่า ชื่อว่านายชำนาญทาง จึงถามต่อไปว่าทำไมชื่อชำนาญทาง
แต่ทำไมหลงทาง ได้รับคำตอบว่า มันเป็นแต่เพียงชื่อที่สมมติเพื่อรู้กันเท่านั้น
ไม่ใช่ชำนาญจริงตามชื่อเมื่อไหร่
นายบาปจึงเดินกลับสำนักไปบอกอาจารย์ว่า หาชื่อที่ถูกใจไม่ได้ขอใช้ชื่อเดิม
อาจารย์จึงกล่าวว่า "เพราะเห็นคนที่ชื่อเป็นแต่ตาย เห็นหญิงที่ชื่อรวยแต่ยากจน
เห็นนายชำนาญทางแต่หลงทางในป่า นายบาปจึงได้กลับมา"
(นามสิทธิชาดก เรื่องที่ ๙๗ หน้า ๔๐ พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
๒๕๓๙ เล่มที่ ๒๗ หน้า ๔๐)
| ไฟล์แนป: |
|
hotline.jpg [ 47.77 KiB | เปิดดู 3193 ครั้ง ] |
