สรณะอันประเสริฐ
หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
วัดป่าวิเวกวัฒนาราม บ้านห้วยทราย อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร
แสดงธรรมเมื่อวันที่ ๘ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๖
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส (๓ จบ)
นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ พุทโธ เม สรณํ วรํ
นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ ธมฺโม เม สรณํ วรํ
นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ สงฺโฆ เม สรณํ วรํ
เอเตน สจฺจวชฺเชน โสตฺถิ เต โหตุ สพฺพทา
ณ บัดนี้จะได้อธิบายในสรณะอันเป็นที่พึ่งของตน
สรณะอย่างอื่นเป็นของสกปรก
ไม่สะอาดเหมือนกับพุทธสรณะ ธรรมสรณะ สังฆสรณะ
สรณะทั้ง ๓ นี้ เป็นสรณะที่พึ่งของตน
คำว่า “สะอาด” แปลว่า ไปสู่ความสุข
คำว่า “สกปรก” แปลว่า ไปสู่นรก
เราจงคิดนึกคิดอ่านอยู่ทุกวัน จงตั้งใจเจริญอยู่เสมอ
ให้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะที่พึ่งของตนอยู่ตลอดไป
จึงขึ้นชื่อว่า รักษาใจของเราให้สะอาด
รักษากายของเราให้สะอาด รักษาวาจาของเราให้สะอาด
บุพกรรมความดีของตนก็สะอาดได้ ไม่สกปรก
เราทุกคนจงตั้งใจ
เหตุเพราะเราทุกคนต้องการความสุขในขณะที่เป็นมนุษย์ปุถุชนนี้เอง
เดี๋ยวนี้ความชั่วทั้งหลายมีอยู่ในใจของตนทุกคน
เดี๋ยวนี้ความดีทั้งหลายมีอยู่ในใจของตนทุกคน
จึงคิดอ่านให้ดี ให้ระลึกถึง ถือเอาสรณะที่พึ่งอันประเสริฐอยู่เป็นนิจ
จึงว่าเป็นกิจอันดีต่อไปภายข้างหน้า
บุญกุศล ไม่เป็นตนเป็นตัว แต่เป็นของมีฤทธิ์
บาปอกุศล ไม่เป็นตนเป็นตัว แต่เป็นของมีฤทธิ์
ใจ ไม่เป็นตนเป็นตัว แต่เป็นของมีฤทธิ์
ตัวของเราผู้เพิ่มความชั่ว ความชั่วก็มีกำลังบังคับจิตใจไปสู่ความทุกข์
ตัวของเราผู้เพิ่มความดี ความดีก็มีกำลังบังคับจิตใจไปสู่ความสุข
จึงว่าให้ตั้งใจในการบุญการกุศล ตั้งใจเพิ่มเติมความดีให้แก่จิตของตน
เราเป็นอยู่มาทุกวัน มีแต่เรื่องเจริญความชั่วมัวเมา ทำใจให้เศร้าหมองอยู่ตลอดไป
ให้เราคิดนึก อันว่าจะไปเบื้องหน้าก็มีแต่ใจของเรา
ร่างกายนี้ไม่เอาไป ใจเป็นผู้ไป
ใจนี้เอง หากบุญกุศลตกแต่ง ก็เป็นรูปขึ้นมาทันที
บาปอกุศลตกแต่ง ก็เป็นรูปขึ้นมาทันที
จงคิดในชีวิตของตนทุกคน เราอยู่มาทุกวันนี้ก็พิจารณาตัวเจ้าของให้ดีว่า
เราจะเพิ่มความดีให้มากหรือเราจะเพิ่มความชั่วให้มาก
ให้ความดีรักษาตัวเราอยู่ตลอดไป
จึงจะเป็นนิสัยเป็นปัจจัยเพื่อจะได้พบปะพระพุทธเจ้าต่อมาในภายภาคหน้า
ท่านผู้ได้องค์ฌาน ได้องค์ญาณ
ท่านผู้ทำความเคารพ ได้ทำความอ่อนน้อมยินดีพอใจ
อันนี้แปลว่าบุญกุศลแรงที่สุดที่ได้มาพบมาพบปะศาสนาของพระพุทธเจ้า
จะได้ทำความดีของตน ทางกายกรรม ทางวจีกรรม ทางมโนกรรม ทางวัตถุกรรม
เราต้องฝึกฝนตนของตน ให้มีนิสัยปัจจัยให้อยู่ใกล้ชิดบัณฑิต
ให้ยินดีต่อบัณฑิตอยู่ตลอดเป็นนิจ ต่อไปจึงจะได้พบปะองค์พระพุทธเจ้า
คำว่า “บัณฑิต” แปลว่า ผู้ละเว้นจากความชั่ว
ผู้ตั้งใจทำความดี เจริญความดีให้เจริญต่อไป
บุคคลผู้เพิ่มความชั่วให้แก่จิตของตน ย่อมได้ความทุกข์
ในชีวิตนี้จงตั้งใจในตนของตน ให้ใจเป็นผู้รักษา
หากใจหนีแล้วจากกายนี้กายก็ตาย ตายแล้วจะได้ประโยชน์อะไร
เดี๋ยวนี้จิตเป็นเจ้าของ จิตเป็นผู้รักษา จิตเป็นผู้บังคับบัญชา
นี้ล่ะเรียกว่าเราทุกคนจงคิดอ่านในการรักษาจิตของตนในชีวิตนี้
จึงจะเป็นปัจจัยให้ได้พบปะซึ่งพระพุทธเจ้า
พระอรหันต์ที่จะมาตรัสในโลกนี้อีกต่อไป เพราะเหตุฉะนั้นจึงให้ตั้งใจ
สรณะ คืออะไร
พระพุทธเป็นสรณะ
พระธรรมเป็นสรณะ
พระสงฆ์เป็นสรณะ
เพราะสรณะนี้เองที่จะทำให้จิตได้รับความสะอาดต่อไป
จึงจักได้บรรลุมรรคผลนิพพานเกิดขึ้นแก่ใจต่อไป
จงระลึกถึงสรณะอันดีนี้ของตน
จงยึดเอาพระพุทธเจ้าเป็นสรณะ
พระธรรมเจ้าเป็นสรณะ พระสงฆ์เจ้าเป็นสรณะ
เป็นสรณะอันดีต่อไปเถิด
อายุวฒฺโกฯ
คัดมาจาก : หนังสือ พระธรรมเทศนาของหลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
จัดพิมพ์โดยคณะศิษย์ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร
พิมพ์ครั้งที่ ๑ : กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่จาม มหาปุญโญ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=24254
รวมคำสอน “หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=50221
