พระศาสนดิลก (เสน ชิตเสโน)
วัดศรีทอง (วัดศรีอุบลรัตนาราม)
ต.ในเมือง อ.เมือง จ.อุบลราชธานี


"ชิ้นท่อนหนา ปลาท่อนใหญ่" เขาว่าคนเฒ่าพอได้ยินเสียงกลองลิเกโขนหนัง
ก็เอิ้น (เรียก) เด็กน้อยให้มาเฝ้าเรือน บอกว่า กูจะไปเอง
ครั้นได้ยินเสียงระฆังหรือกลองวัดก็บอกว่า กูจะเฝ้าเรือนเอง ให้เด็กน้อยไปวัด
เวลาจะอาราธนาศีลบอกว่า กูจำไม่ใคร่ได้ แก่แล้ว หลงๆ ลืมๆ
เจ้าเป็นคนหนุ่มเลื่อนออกไปข้างหน้าๆเถิด
แล้วคนเฒ่าก็ขยับเลื่อนถอยออกไปปลายสาด (เสื่อ)
ครั้นถึงเวลาเขายกสำรับกับข้าวมาตั้ง คนเฒ่าก็รีบขยับเข้ามาก่อน
และกินหัวพุงมันเสียหมด...เช่นนี้ใช้ไม่ได้





คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือแนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน, พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร.
โดยชมรมกัลยาณธรรม ปี พ.ศ. ๒๕๕๒. หน้า ๒๐๕


:: รวมคำสอน-ประวัติ “พระศาสนดิลก (เสน ชิตเสโน)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=49779