หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
นักบวชจะประพฤติพรหมจรรย์ให้ใสสะอาดไปไม่ได้
ก็เพราะไม่ยอมละความสุขพอประมาณนี่เองแหละ
การขบการฉันถ้าไมได้ฉันอาหารดีๆ ก็เดือดร้อนอย่างนี้นะ ไม่พอใจ
ปลงไม่ลงเลย ติดรสของอาหารอย่างนี้ เมื่อเป็นเช่นนี้จิตใจมันก็ฟุ้ง
มันก็ไปนั่งภาวนาคิดถึงแต่เรื่องอาหารนั้นเอง
ทำยังไงหนอเราจึงจะได้ฉันอาหารดีๆ มีรสถูกปากถูกคอ
เอ้า เสนาสนะที่อยู่ที่อาศัยไม่หรูหรา อย่างนี้ก็ติดแล้ววิตกวิจารณ์แล้ว
ไฉนหนอเราจึงจะได้อยู่กุฏิที่ดีๆ งามๆ มีเครื่องประดับ
มีที่นั่งที่นอน อันอ่อนนุ่มนิ่มอะไรหมู่นี้ ไปมัวแต่วิตกวิจารณ์
อยู่กับความไม่ได้รับความสุขชั่วคราวเหล่านั้น
เอ้า ถ้าได้มีสิ่งเหล่านั้นแล้วจมอยู่ในความสุขอันนั้นเสีย
มีที่นอนดีๆ งามก็ยิ่งนอนหลับนอนไหลไม่รู้จักตื่นเลย
นี่แหละสัตว์โลกทั้งหลายนะ
มันติดอยู่ในความสุขชั่วคราวนี้เองนะ
ขอให้พากันคิดให้ดี อย่าละเลย
เหตุที่มันจะประกอบความดีให้สูงขึ้นไปไม่ได้
ก็เพราะมันติดความสุขชั่วคราวนี้เอง
:: ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ขออนุโมทนา สาธุๆๆ ค่ะ