หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย


เมื่อสรุปลงแล้วเรื่องราวต่างๆ ที่ “พระเตมียะ” ท่านรำพึงนะ ไม่ว่าแต่การครองราชย์สมบัติแหละ
แม้แต่ครองเรือนคนธรรมดาสามัญนี่มันก็ได้ทำบาป ได้เบียดเบียนสัตว์ทั้งหลายเลี้ยงชีพอยู่อย่างนั้น
นี่ครั้นตายแล้วพาไปตกนรกนั้นแหละ ทำบาปทำกรรมลงไปแล้วเช่นนี้นะ

ผู้ใดมานึกสอนใจตัวเองได้อย่างนี้นะ บวชเข้ามาแล้วมันก็ไม่ปรารถนาจะสึกออกไป
แม้ผู้พูดอยู่นี้ก็ตั้งแต่บวชมาใหม่ๆ ก็นึกอย่างนี้แหละเหตุที่จะไม่สึกนั้นน่ะแต่มันก็นึกอย่างอื่นด้วย
แต่นี้เป็นอีกส่วนหนึ่งสนับสนุนทำให้มั่นใจในการบวช เพราะไม่อยากทุกข์ ไม่อยากไปตกนรก
เชื่อว่านรกมีจริง ตามที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเราไม่ปฏิเสธคำสอนของพระพุทธเจ้าเลย
เชื่อว่ามีจริง เพราะฉะนั้นนั่งภาวนาอยู่ บางทีเพ่งเรื่องนรกหลายนรกปรากฏขึ้นมาให้เห็นชัดๆ เลย
อย่างนี้ก็เกิดความกลัวขึ้นมา ไอ้ความกระสันอยากสิกขาลาเพศอะไรก็เบาไปหายไป อย่างนี้

เพราะฉะนั้นจึงว่า อันว่าพระพุทธเจ้าหรือพระโพธิสัตว์นี่ท่านย่อมมีอุบายแยบคายในใจดี
เป็นเหตุให้พระองค์สร้างบุญบารมีแก่กล้าขึ้นในตนของตนได้ เพราะว่า บารมีสิบประการน่ะ
มันต้องได้สร้างให้เต็มเสมอกันหมดเด้ะ มันถึงบรรลุได้ตามประสงค์
ถ้าหากว่า บารมีอย่างใดอย่างหนึ่งยังอ่อนอยู่ เต็มเป็นบางอย่างอย่างนี้..ยังไม่ได้
ยังบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณไม่ได้เลย

แม้ผู้เป็นสาวกก็เหมือนกันนะ บารมีสิบประการนี้ต้องเต็มตามภูมิของพระสาวก
เช่นนั้นก็จึงบรรลุอรหัตอรหันต์ได้ ต้องให้เข้าใจ ไม่ใช่ว่า เราทำความดีไป
พอดีพอร้ายมันก็จะสำเร็จลุล่วงไปได้ อย่างนี้นะไม่ใช่แล้ว ไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว





:: ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689