หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย



แม้ความโกรธก็เหมือนกัน
บุคคลผู้ปล่อยให้ความโกรธครอบงำจิตใจเข้าไปแล้ว
มันก็มีแต่หาเรื่องทะเลาะวิวาทกับผู้อื่น
อันทางที่จะมีนโยบายประสานสามัคคีกับหมู่กับเพื่อน
ปรองดองกันไม่ได้...คนโทสะจริต

ธรรมดาคนโทสะจริตนี่
มานะมันก็หนาแน่นในใจมาก
ความถือตัวว่าตนนั้นแข็งแรง ตนไม่กลัวใคร
ตนก็คนมีตระกูลคนหนึ่ง ใครจะมาดูถูกไม่ได้
นี่...มานะกับความโกรธน่ะมันเป็นสหายกัน...คิดดู

ถ้าบุคคลมาบรรเทามานะลงได้
ความโกรธมันก็เบาลง
เช่น บุคคลมาทวนกระแสจิตมองอัตภาพร่างกายอันนี้
ว่ามันจะแข็งแรงขนาดไหน เก่งขนาดไหน
เมื่อมามองดูให้ถี่ถ้วนด้วยปัญญาแล้ว
มองไม่เห็นว่าร่างกายนี้มันจะแข็งแรงตรงไหน
ไม่มี...อะไรกระทบกระทั่งนิดหน่อยมันก็วิบัติไปแล้ว
อย่างนี้นะ...แล้วมันจะแข็งแรงตรงไหน
นั่นล่ะ กิเลสมันย้อมใจแล้วมันเลยเข้าใจผิดไปเฉยๆ
เหตุนั้นล่ะ คนเรามันถึงได้ทะเลาะวิวาทกัน



ที่มา : ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา
http://www.youtube.com/watch?v=260ft0F13lo