ปฏิปทาของ “หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ”
จากคำปรารภของครูบาอาจารย์
หลวงปู่ชอบ ฐานสโม ท่านเคยปรารภให้ลูกศิษย์ลูกหาฟังว่า
“ท่านศรีเป็นลูกศิษย์อีกองค์หนึ่งของเราที่มีภูมิธรรมสูง
ท่านศรีเป็นผู้ไม่มีความบกพร่องในเรื่องข้อวัตรปฏิบัติ
เป็นที่พึ่งพาอาศัยทางใจของลูกศิษย์ต่อไปในอนาคต”
หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร ศิษย์ผู้พี่ ท่านก็เคยปรารภว่า
“ท่านศรี เป็นคนเงียบๆ พูดน้อย ถูกอัธยาศัยกับเรา
เราจึงยอมให้ท่านศรีธุดงค์ไปร่วมกันกับเรา
ท่านศรีไปไหนกับเราถึงไหนถึงกัน ไม่มีบ่น หรือท้อถอย”
หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร และหลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ
ท่านทั้งสองสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก
เพราะท่านถือกำเนิดในหมู่บ้านเดียวกัน คือ บ้านหนองบัวบาน
ท่านบวชในสำนักเดียวกัน คือ วัดโพธิสมภรณ์
โดยมี “หลวงปู่จันทร์ศรี จันททีโป” เป็นพระอุปัชฌาย์เดียวกัน
สมัยเมื่อก่อนบวช หลวงพ่อสมศรีท่านปรารภกับท่านเองว่า
อายุครบ ๒๐ ปี เพื่อนๆ ในรุ่นเดียวกัน รวมถึงรุ่นพี่ในหมู่บ้าน
อาทิ หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร, หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร
ได้พากันออกบวชแล้ว คงเหลือแต่ท่านเท่านั้น
ที่ยังไม่ได้ออกบวชเหมือนท่านเหล่านั้น
เมื่อหันมามองดูวิถีชีวิตของตนเองตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
ชีวิตนี้ก็หมุนเวียนอยู่แต่ในวัฏฏจักรวังวนหนเดิมอยู่ซ้ำซาก
พอฝนก็มาทำนา พอสิ้นฟ้าก็ทำไร่ จับแอกจับไถไล่ควายอยู่กลางทุ่ง
ซึ่งเป็นวิถีชีวิตที่ไม่จบสิ้น ท่านจึงพิจารณาหาแนวทาง
ในการขจัดวงจรทุกข์เหล่านั้นออกจากจิตใจของตนเอง จึงได้ข้อสรุปว่า
“การบวชและการปฏิบัติธรรมตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์เท่านั้น
จึงจะเป็นการดับทุกข์ทั้งมวลได้อย่างสิ้นเชิง”
คงด้วยเหตุที่มีความตั้งใจจริงเช่นนั้น
เมื่อหลวงพ่อสมศรีท่านเข้าสู่พระศาสนา ท่านจึงมีความมุ่งมั่น
ดังที่ท่านเล่าถึงเหตุการณ์ช่วงเตรียมตัวอุปสมบทไว้ดังนี้
ในปีนั้นมีนาคที่จะบวชพระด้วยกันรวมท่านด้วยจึงเป็น ๑๐ คน
เนื่องจากมีผู้ที่เตรียมตัวบวชเป็นผ้าขาวมาก
หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ จึงมอบหมายให้ท่านพระอาจารย์ลี
หรือหลวงปู่ลี กุสลธโร แห่งวัดเกษรศิลคุณธรรมเจดีย์ (วัดภูผาแดง)
ต.หนองอ้อ อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี
และท่านพระอาจารย์อว้าน หรือหลวงปู่อว้าน เขมโก
แห่งวัดป่านาคนิมิตต์ ต.ตองโขบ อ.โคกศรีสุพรรณ จ.สกลนคร
ซึ่งมาร่วมจำพรรษาอยู่ที่วัดป่านิโครธาราม
บ้านหนองบัวบาน ต.หมากหญ้า อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี ในขณะนั้น
ช่วยกันแบ่งเบาภาระเป็นผู้ฝึกหัดให้ท่องขานนาคสวดมนต์
แนะนำข้อวินัยสงฆ์ และข้อวัตรปฏิบัติครูบาอาจารย์
หลวงพ่อสมศรี เล่าว่า สมัยนั้นท่านเคยแต่กินข้าว ๓ มื้อ
แต่พอต้องมาเป็นผ้าขาวต้องหัดกินมื้อเดียว จึงทำให้ทรมานด้วยความหิว
ผ้าขาวหลายๆ คนในยุคนั้นแอบครูบาอาจารย์กิน ๒ มื้อบ้าง ๓ มื้อบ้าง
แต่ท่านเองเล็งเห็นว่า ขนาดพ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านยังฉันมื้อเดียวเลย
ท่านเองจึงตั้งใจจะปฏิบัติตามคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์
จะขอฉันข้าวมื้อเดียว และตั้งแต่นั้นมาจวบจนถึงปัจจุบัน
หลวงพ่อสมศรีก็ฉันข้าวเพียงวันละมื้อเท่านั้น
นอกจากนี้แล้ว หลวงปู่จันทร์เรียนท่านเคยกล่าวชมเชย
ในความสมถะเรียบง่าย และความอดทนของหลวงพ่อสมศรีว่า
“เราฝึกท่านศรีให้หลวงปู่ชอบ บางครั้งเราทรมานท่านศรีทางอาหาร
บิณฑบาตได้ไข่ต้มมาเราแบ่งให้ฉัน ไข่มันก็เป็นไข่ต้มธรรมดา
ไม่ได้มีพริกมีเกลือพอให้รู้รสชาติว่าเผ็ดเค็ม
ถามท่านศรีว่าเป็นใด๋ศรี รสชาติเป็นจั๋งใด๋ ท่านศรีกะว่า พอดีครับ”
“วันหน้าได้ไข่ต้มมาอีก เราให้เณรเอาน้ำปลาเทใส่จนชุ่มน้ำปลา
รสชาติเค็มจนขม ถามท่านศรีว่ารสชาติเป็นจั๋งใด๋ ท่านศรีกะว่าพอดีครับ
เราทรมานความอดทนท่านศรีมาหลายอย่างจนพอแล้ว
ท่านศรีทนลำบากทางกายทางใจได้หมดแล้ว
จนท่านศรีไปอยู่วัดสวนกล้วยแทนเรา
จากนั้นมาเราก็บ่สงสัยทั้งทางนอกทางในของท่านศรีอีกแล้ว”
ที่องค์ท่านหลวงปู่ชอบให้รุ่นพี่ช่วยกันฝึกฝนหลวงพ่อสมศรี
เพราะองค์ท่านวางหลวงพ่อสมศรีไว้
ให้เป็นหนึ่งในสามทหารเสือ “ทายาทธรรมเมืองเลย” ขององค์ท่าน
องค์ท่านหลวงปู่ชอบเคี่ยวเข็ญฝึกฝน
อบรมหลวงพ่อสมศรีที่จะให้ท่านเป็น “เพชรยอดธำมรงค์”
หลังจากหลวงพ่อสมศรีท่านได้รู้ “ธรรมอันงดงาม” แล้ว
องค์ท่านหลวงปู่ชอบบอกกับลูกศิษย์ลูกหาว่า
“ต่อไปท่านศรีจะเป็นลูกศิษย์ตัวแทนของเราในทางด้านการปฏิบัติ
ท่านศรีจะเป็นพระกรรมฐานเมืองเลยแทนเราในอนาคต
ทำบุญกับเราได้อานิสงส์แค่ไหน ทำบุญกับท่านศรีก็ได้อานิสงส์เท่ากัน
ท่านศรีสงบศึกในธรรมแล้ว เราไม่มีอะไรสงสัยในตัวของท่านศรีอีกแล้ว”
หลวงพ่อสมศรีท่านจึงเป็นหนึ่งในทายาทธรรมกรรมฐานเมืองเลย
สมกับที่องค์ท่านหลวงปู่ชอบไว้วางใจให้สืบทอดพระศาสนา
และแนวทางพระกรรมฐานเมืองเลยแทนองค์ท่าน
ด้วยหลวงพ่อสมศรีท่านเป็นคนที่พูดน้อย นิสัยเรียบง่ายสมถะ
หลีกเร้นปิดบังคุณธรรมของท่านเองมาโดยตลอด
จนหลวงปู่จันทร์เรียนว่าให้ท่าน
“ท่านศรีก็พอตัวแล้ว สมควรที่ท่านจะแบ่งให้ผู้อื่นได้แล้ว”
หลวงปู่ลี กุสลธโร แห่งวัดเกษรศิลคุณธรรมเจดีย์ (วัดภูผาแดง)
ได้บอกกับหลวงพ่อสมศรีให้พิจารณาในเรื่องสงเคราะห์โลกว่า
“ท่านสอนตนเองได้แล้ว
ก็ออกมาสอนผู้อื่นช่วยครูบาอาจารย์บ้าง”
หลวงพ่อสมศรีท่านพิจารณาในคำพูดขององค์ท่านหลวงปู่ลี
ท่านนั่งพิจารณาในธรรมคำนี้อยู่ที่ข้างกองฟืน
ตั้งแต่ฉันข้าวเสร็จจนถึงเวลาบ่ายสามโมง
ท่านถึงปลงใจที่จะออกมาสงเคราะห์โลก
หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร ท่านเคยบอกไว้เมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๔๔
ที่วัดป่าหมู่ใหม่ บ้านป่าหมู่ใหม่ ต.แม่แตง อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ว่า
อาจารย์จันทร์เรียนท่านเป็น “ลูกแพง” ของหลวงปู่ชอบ
หลวงปู่ชอบฝึกฝนท่านอาจารย์จันทร์เรียนเพื่อเป็น “แก้วตา”
อาจารย์สมศรีท่านเป็น “ลูกรัก”
ที่หลวงปู่ชอบท่านฝึกฝนขึ้นมาเพื่อให้เป็น “ดวงใจ”
คำพูดของหลวงพ่อประสิทธิ์ช่างเหมาะสมกับท่านทั้งสองเหลือเกิน
ในปีพุทธศักราช ๒๕๕๒ หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ ได้ขึ้นไปเยี่ยม
องค์ท่านหลวงพ่อประสิทธิ์ ที่วัดป่าหมู่ใหม่ จ.เชียงใหม่
วันนั้นหลวงพ่อประสิทธิ์ท่านเดินออกมาบิณฑบาตไม่ไหวเนื่องจากองค์ท่านอาพาธ
หลวงพ่อประสิทธิ์ท่านจึงให้หลวงพ่อสมศรีออกไปบิณฑบาตแทนองค์ท่าน
วันหนึ่งหลวงพ่อสมศรีนั่งอยู่กับพื้นต่อหน้าขององค์ท่านหลวงพ่อประสิทธิ์
องค์ท่านหลวงพ่อประสิทธิ์ได้พูดขึ้นมาว่า
“เรารู้ศาสนาแล้วถ้าเราไม่สอนคนในศาสนา ศาสนาก็จะสั้นลง
ถ้าอยากให้ศาสนายืนยาวก็สอนคนในศาสนาบ้าง”
หลวงพ่อสมศรีท่านไม่พูดอะไรขึ้นมาในตอนนั้น
ท่านพนมมือน้อมรับในคำพูดขององค์ท่านหลวงพ่อประสิทธิ์
หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ - วัดป่าเวฬุวนาราม (วัดป่าผาน้อย)
*********
ขอขอบคุณที่มาจาก : ประวัติและปฏิปทา “หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ”
วัดป่าเวฬุวนาราม (วัดป่าผาน้อย) บ้านโนนกกจาน ต.ผาน้อย อ.วังสะพุง จ.เลย
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=48908
*********
รวมคำสอน “หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=49039
ประมวลภาพ “หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=38&t=48909
จากคำปรารภของครูบาอาจารย์
หลวงปู่ชอบ ฐานสโม ท่านเคยปรารภให้ลูกศิษย์ลูกหาฟังว่า
“ท่านศรีเป็นลูกศิษย์อีกองค์หนึ่งของเราที่มีภูมิธรรมสูง
ท่านศรีเป็นผู้ไม่มีความบกพร่องในเรื่องข้อวัตรปฏิบัติ
เป็นที่พึ่งพาอาศัยทางใจของลูกศิษย์ต่อไปในอนาคต”
หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร ศิษย์ผู้พี่ ท่านก็เคยปรารภว่า
“ท่านศรี เป็นคนเงียบๆ พูดน้อย ถูกอัธยาศัยกับเรา
เราจึงยอมให้ท่านศรีธุดงค์ไปร่วมกันกับเรา
ท่านศรีไปไหนกับเราถึงไหนถึงกัน ไม่มีบ่น หรือท้อถอย”
หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร และหลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ
ท่านทั้งสองสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก
เพราะท่านถือกำเนิดในหมู่บ้านเดียวกัน คือ บ้านหนองบัวบาน
ท่านบวชในสำนักเดียวกัน คือ วัดโพธิสมภรณ์
โดยมี “หลวงปู่จันทร์ศรี จันททีโป” เป็นพระอุปัชฌาย์เดียวกัน
สมัยเมื่อก่อนบวช หลวงพ่อสมศรีท่านปรารภกับท่านเองว่า
อายุครบ ๒๐ ปี เพื่อนๆ ในรุ่นเดียวกัน รวมถึงรุ่นพี่ในหมู่บ้าน
อาทิ หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร, หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร
ได้พากันออกบวชแล้ว คงเหลือแต่ท่านเท่านั้น
ที่ยังไม่ได้ออกบวชเหมือนท่านเหล่านั้น
เมื่อหันมามองดูวิถีชีวิตของตนเองตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
ชีวิตนี้ก็หมุนเวียนอยู่แต่ในวัฏฏจักรวังวนหนเดิมอยู่ซ้ำซาก
พอฝนก็มาทำนา พอสิ้นฟ้าก็ทำไร่ จับแอกจับไถไล่ควายอยู่กลางทุ่ง
ซึ่งเป็นวิถีชีวิตที่ไม่จบสิ้น ท่านจึงพิจารณาหาแนวทาง
ในการขจัดวงจรทุกข์เหล่านั้นออกจากจิตใจของตนเอง จึงได้ข้อสรุปว่า
“การบวชและการปฏิบัติธรรมตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์เท่านั้น
จึงจะเป็นการดับทุกข์ทั้งมวลได้อย่างสิ้นเชิง”
คงด้วยเหตุที่มีความตั้งใจจริงเช่นนั้น
เมื่อหลวงพ่อสมศรีท่านเข้าสู่พระศาสนา ท่านจึงมีความมุ่งมั่น
ดังที่ท่านเล่าถึงเหตุการณ์ช่วงเตรียมตัวอุปสมบทไว้ดังนี้
ในปีนั้นมีนาคที่จะบวชพระด้วยกันรวมท่านด้วยจึงเป็น ๑๐ คน
เนื่องจากมีผู้ที่เตรียมตัวบวชเป็นผ้าขาวมาก
หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ จึงมอบหมายให้ท่านพระอาจารย์ลี
หรือหลวงปู่ลี กุสลธโร แห่งวัดเกษรศิลคุณธรรมเจดีย์ (วัดภูผาแดง)
ต.หนองอ้อ อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี
และท่านพระอาจารย์อว้าน หรือหลวงปู่อว้าน เขมโก
แห่งวัดป่านาคนิมิตต์ ต.ตองโขบ อ.โคกศรีสุพรรณ จ.สกลนคร
ซึ่งมาร่วมจำพรรษาอยู่ที่วัดป่านิโครธาราม
บ้านหนองบัวบาน ต.หมากหญ้า อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี ในขณะนั้น
ช่วยกันแบ่งเบาภาระเป็นผู้ฝึกหัดให้ท่องขานนาคสวดมนต์
แนะนำข้อวินัยสงฆ์ และข้อวัตรปฏิบัติครูบาอาจารย์
หลวงพ่อสมศรี เล่าว่า สมัยนั้นท่านเคยแต่กินข้าว ๓ มื้อ
แต่พอต้องมาเป็นผ้าขาวต้องหัดกินมื้อเดียว จึงทำให้ทรมานด้วยความหิว
ผ้าขาวหลายๆ คนในยุคนั้นแอบครูบาอาจารย์กิน ๒ มื้อบ้าง ๓ มื้อบ้าง
แต่ท่านเองเล็งเห็นว่า ขนาดพ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านยังฉันมื้อเดียวเลย
ท่านเองจึงตั้งใจจะปฏิบัติตามคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์
จะขอฉันข้าวมื้อเดียว และตั้งแต่นั้นมาจวบจนถึงปัจจุบัน
หลวงพ่อสมศรีก็ฉันข้าวเพียงวันละมื้อเท่านั้น
นอกจากนี้แล้ว หลวงปู่จันทร์เรียนท่านเคยกล่าวชมเชย
ในความสมถะเรียบง่าย และความอดทนของหลวงพ่อสมศรีว่า
“เราฝึกท่านศรีให้หลวงปู่ชอบ บางครั้งเราทรมานท่านศรีทางอาหาร
บิณฑบาตได้ไข่ต้มมาเราแบ่งให้ฉัน ไข่มันก็เป็นไข่ต้มธรรมดา
ไม่ได้มีพริกมีเกลือพอให้รู้รสชาติว่าเผ็ดเค็ม
ถามท่านศรีว่าเป็นใด๋ศรี รสชาติเป็นจั๋งใด๋ ท่านศรีกะว่า พอดีครับ”
“วันหน้าได้ไข่ต้มมาอีก เราให้เณรเอาน้ำปลาเทใส่จนชุ่มน้ำปลา
รสชาติเค็มจนขม ถามท่านศรีว่ารสชาติเป็นจั๋งใด๋ ท่านศรีกะว่าพอดีครับ
เราทรมานความอดทนท่านศรีมาหลายอย่างจนพอแล้ว
ท่านศรีทนลำบากทางกายทางใจได้หมดแล้ว
จนท่านศรีไปอยู่วัดสวนกล้วยแทนเรา
จากนั้นมาเราก็บ่สงสัยทั้งทางนอกทางในของท่านศรีอีกแล้ว”
ที่องค์ท่านหลวงปู่ชอบให้รุ่นพี่ช่วยกันฝึกฝนหลวงพ่อสมศรี
เพราะองค์ท่านวางหลวงพ่อสมศรีไว้
ให้เป็นหนึ่งในสามทหารเสือ “ทายาทธรรมเมืองเลย” ขององค์ท่าน
องค์ท่านหลวงปู่ชอบเคี่ยวเข็ญฝึกฝน
อบรมหลวงพ่อสมศรีที่จะให้ท่านเป็น “เพชรยอดธำมรงค์”
หลังจากหลวงพ่อสมศรีท่านได้รู้ “ธรรมอันงดงาม” แล้ว
องค์ท่านหลวงปู่ชอบบอกกับลูกศิษย์ลูกหาว่า
“ต่อไปท่านศรีจะเป็นลูกศิษย์ตัวแทนของเราในทางด้านการปฏิบัติ
ท่านศรีจะเป็นพระกรรมฐานเมืองเลยแทนเราในอนาคต
ทำบุญกับเราได้อานิสงส์แค่ไหน ทำบุญกับท่านศรีก็ได้อานิสงส์เท่ากัน
ท่านศรีสงบศึกในธรรมแล้ว เราไม่มีอะไรสงสัยในตัวของท่านศรีอีกแล้ว”
หลวงพ่อสมศรีท่านจึงเป็นหนึ่งในทายาทธรรมกรรมฐานเมืองเลย
สมกับที่องค์ท่านหลวงปู่ชอบไว้วางใจให้สืบทอดพระศาสนา
และแนวทางพระกรรมฐานเมืองเลยแทนองค์ท่าน
ด้วยหลวงพ่อสมศรีท่านเป็นคนที่พูดน้อย นิสัยเรียบง่ายสมถะ
หลีกเร้นปิดบังคุณธรรมของท่านเองมาโดยตลอด
จนหลวงปู่จันทร์เรียนว่าให้ท่าน
“ท่านศรีก็พอตัวแล้ว สมควรที่ท่านจะแบ่งให้ผู้อื่นได้แล้ว”
หลวงปู่ลี กุสลธโร แห่งวัดเกษรศิลคุณธรรมเจดีย์ (วัดภูผาแดง)
ได้บอกกับหลวงพ่อสมศรีให้พิจารณาในเรื่องสงเคราะห์โลกว่า
“ท่านสอนตนเองได้แล้ว
ก็ออกมาสอนผู้อื่นช่วยครูบาอาจารย์บ้าง”
หลวงพ่อสมศรีท่านพิจารณาในคำพูดขององค์ท่านหลวงปู่ลี
ท่านนั่งพิจารณาในธรรมคำนี้อยู่ที่ข้างกองฟืน
ตั้งแต่ฉันข้าวเสร็จจนถึงเวลาบ่ายสามโมง
ท่านถึงปลงใจที่จะออกมาสงเคราะห์โลก
หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร ท่านเคยบอกไว้เมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๔๔
ที่วัดป่าหมู่ใหม่ บ้านป่าหมู่ใหม่ ต.แม่แตง อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ว่า
อาจารย์จันทร์เรียนท่านเป็น “ลูกแพง” ของหลวงปู่ชอบ
หลวงปู่ชอบฝึกฝนท่านอาจารย์จันทร์เรียนเพื่อเป็น “แก้วตา”
อาจารย์สมศรีท่านเป็น “ลูกรัก”
ที่หลวงปู่ชอบท่านฝึกฝนขึ้นมาเพื่อให้เป็น “ดวงใจ”
คำพูดของหลวงพ่อประสิทธิ์ช่างเหมาะสมกับท่านทั้งสองเหลือเกิน
ในปีพุทธศักราช ๒๕๕๒ หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ ได้ขึ้นไปเยี่ยม
องค์ท่านหลวงพ่อประสิทธิ์ ที่วัดป่าหมู่ใหม่ จ.เชียงใหม่
วันนั้นหลวงพ่อประสิทธิ์ท่านเดินออกมาบิณฑบาตไม่ไหวเนื่องจากองค์ท่านอาพาธ
หลวงพ่อประสิทธิ์ท่านจึงให้หลวงพ่อสมศรีออกไปบิณฑบาตแทนองค์ท่าน
วันหนึ่งหลวงพ่อสมศรีนั่งอยู่กับพื้นต่อหน้าขององค์ท่านหลวงพ่อประสิทธิ์
องค์ท่านหลวงพ่อประสิทธิ์ได้พูดขึ้นมาว่า
“เรารู้ศาสนาแล้วถ้าเราไม่สอนคนในศาสนา ศาสนาก็จะสั้นลง
ถ้าอยากให้ศาสนายืนยาวก็สอนคนในศาสนาบ้าง”
หลวงพ่อสมศรีท่านไม่พูดอะไรขึ้นมาในตอนนั้น
ท่านพนมมือน้อมรับในคำพูดขององค์ท่านหลวงพ่อประสิทธิ์
หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ - วัดป่าเวฬุวนาราม (วัดป่าผาน้อย)
*********
ขอขอบคุณที่มาจาก : ประวัติและปฏิปทา “หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ”
วัดป่าเวฬุวนาราม (วัดป่าผาน้อย) บ้านโนนกกจาน ต.ผาน้อย อ.วังสะพุง จ.เลย
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=48908
*********
รวมคำสอน “หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=49039
ประมวลภาพ “หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=38&t=48909
