หลวงปู่ฝั้น อาจาโร วัดป่าอุดมสมพร จ.สกลนคร
พระอาจารย์สาคร ธัมมาวุโธ
วัดเวฬุวันวนาราม (วัดเวฬุวัน) จ.กาญจนบุรี
บ่อยครั้งเมื่อลูกศิษย์คิดถึงบ้าน องค์หลวงปู่ฝั้น อาจาโร จะเมตตายกเรื่องของท่านขึ้นเทศน์ให้ฟัง ถึงเมื่อครั้งองค์ท่านเองก็เคยเบื่อหน่ายท้อแท้จนคิดจะกลับบ้านเช่นกัน
วันหนึ่งขณะที่องค์หลวงปู่ฝั้นเดินบิณฑบาตอยู่นั้น เห็นหมาตัวหนึ่งเดินตามเจ้าของอยู่ สักพักมันเจอกระดูกเก่าท่อนหนึ่ง มันก็หยุดแทะตามประสาหมา แต่เจ้าของก็เดินต่อไป มันแทะอยู่สักพักก็วิ่งตามเจ้าของไปแต่แล้วก็หันวิ่งกลับมาแทะกระดูกต่ออีก แล้วก็วิ่งกลับไปหาเจ้าของอีก กลับไปกลับมาอยู่หลายครั้ง จนเจ้าของเดินไกลออกไปมากแล้ว มันจึงได้วิ่งตามเจ้าของไปอย่างอาลัย องค์หลวงปู่เห็นอาการมันแล้ว ก็กลับมานึกเป็นธรรมอบรมตัวองค์ท่านเองได้ว่า
“การอาลัยในบ้านขององค์ท่านก็เหมือนหมาตัวนั้นที่อาลัยในกระดูกเก่าอันจืดชืด แต่มันไม่รู้ว่ากระดูกนั้นไม่มีรสอะไรแล้ว ที่หลงอยู่ ก็หลงในน้ำลายของตัวเองเท่านั้น ชีวิตทางโลกก็เหมือนกระดูกเก่าที่หาค่าอันใดมิได้ ความหลงในสิ่งที่ฉาบทาไว้ก็เหมือนหมาที่หลงอร่อยในน้ำลายตัวเอง”
เมื่อองค์หลวงปู่ฝั้นท่านพิจารณาได้เช่นนั้น ก็วางความคิดถึงบ้านลงได้ ท่านพระอาจารย์สาคร ธัมมาวุโธ ก็ได้ธรรมข้อนี้ช่วยให้ท่านผ่านพ้นมาได้ ท่านจึงซาบซึ้งถึงพระคุณขององค์หลวงปู่ฝั้นอย่างถึงที่สุด ว่าทางหนึ่ง ท่านก็เข่นเอาเต็มที่ แต่อีกทางหนึ่งก็เมตตาคอยประคับประคองหาอุบายธรรมช่วยเหลือเต็มที่เช่นกัน
ปัจจุบันหากท่านพระอาจารย์สาครเดินทางไปกราบนมัสการ “เจดีย์พิพิธภัณฑ์พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร” ที่วัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร ท่านจะต้องไปดูภาพแกะสลักเรื่อง “หมาแทะกระดูก” ที่ฐานองค์เจดีย์ด้วยความระลึกซาบซึ้งในพระคุณอยู่ทุกครั้งไป
ภาพแกะสลักรอบฐาน “เจดีย์พิพิธภัณฑ์พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร”
วัดป่าอุดมสมพร ต.พรรณา อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร
---------
คัดลอกเรื่องเล่าอุบายธรรมจาก >>>ประวัติและปฏิปทา “พระอาจารย์สาคร ธัมมาวุโธ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=20794
รวมคำสอน “หลวงปู่ฝั้น อาจาโร” วัดป่าอุดมสมพร http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=44391
