พระอาจารย์ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง
อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
พากันมาอบรมอยู่ที่นี่ พากันมานั่งอยู่ที่นี่เพื่อให้ใจเราเห็นธรรมะ เมื่อใจเราเห็นธรรมะมันจึงเห็นความประพฤติ อย่าสิไปเข้าใจว่า ทำเพื่ออิหยัง คนนั่นยังบ่ทำ คนนี่เฮ็ดบ่เป็น อย่าสิไปเข้าใจจั่งซั่น อย่าไปพาดพิงถึงคนตาบอด ถึงคนตาบอด ถึงคนหูหนวก ถึงคนขาหัก เฮาเริ่มตาก่อนเห็นก่อนเฮาจับเอาก่อน อย่าไปคอยคนตาบอดมาจับเอานำเฮา เฮาเป็นคนปากได้ บ่แม่นเป็นคนใบ้ เห็นแล้วเฮาเว้าก่อนเขา อย่าไปคอยคนปากกืก เราขาดีตื่นขึ้นมาเราย่างไปโลดไปแต่เซ่า อย่าไปคอยคนขาหัก เราตื่นแล้วเราอย่าไปคอยคนมืดอยู่ให้เราค่อยย่างไป
เพราะว่าสถานที่เราอยู่นี่เป็นสถานที่มีภัยมาก วุ่นวายมาก มีภัยมาก มีโทษมาก ถึงแม้ว่าพระพุทธเจ้าจะไม่สอนว่า ถ้าเรา-ก่อนหมู่ก็ไปก่อนหมู่โลด อย่าไปนิ่งกับเขา เราตาดี ก็มองเห็นแล้วก็ไปโลดอย่าไป (ตามก้น) คนตาบอด เราขาดีเป็นต้น ยังจะไปเป็นเช่นกับคนขาหัก เฮาก็ไปก่อนเพื่อนไปคอยอิหยัง แล้วเพื่อนไม่ใช่น้อยๆ มันก็ไกลจากข้าศึกทีละนิด เมื่อเรามันเคลื่อนที่ได้หน่อยมากๆ ครั้งมันก็ไกลข้าศึกไปทุกครั้งๆๆ
หมายความว่าการสร้างคุณงามความดีเราทั้งหลายมันก็นับวันมันสิห่างจากความชั่วความมืด ความมืดบอดทั้งหลายไปทุกทีทุกที เมื่อเราสร้างเหตุสร้างปัจจัยไปทีละน้อยละน้อย มันก็จะได้เหตุมีปัจจัยเพื่อความหลุดพ้น ให้พากันตื่นเนื้อตื่นตัว ดอกบัวกอเดียวกันเกิดพร้อมกันมันก็บานพร้อมกัน อันอยู่ในตมมันก็มี อยู่กลางนาก็มี เสมอนาก็มี บานแล้วก็มี อย่าคอยกัน หากคอยกันมันเต่าสิกินปลาสิกิน ให้พากันค่อยย่าง ใครได้แค่ไหนก็ย่างเรื่อยไปย่างเต็มที่ของเราตามความสามารถ
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ "ภาษาจิต"
รวมคำสอน “หลวงพ่อชา สุภัทโท” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38519