"ปัจฉิมโอวาท หลวงปู่มั่นฯ"
" .. พวกญาติโยมพากันมามาก "มาดูพระเฒ่าป่วย ดูหน้าตาสิเป็นอย่างนี้ละ ญาติโยมเอ๋ย" ไม่ว่าพระไม่ว่าคน พระก็มาจากคน มีเนื้อมีหนังเหมือนกัน "คนก็เจ็บป่วยได้ พระก็เจ็บป่วยได้ สุดท้ายก็คือตาย" ได้มาเห็นอย่างนี้แล้วก็ "จงพากันนำไปพิจารณา เกิดมาแล้ว ก็แก่ เจ็บ ตาย"
แต่ก่อนจะตาย "ทานยังไม่มีก็ให้มีเสีย คืลยังไม่เคยรักษาก็รักษาเสิย ภาวนายังไม่เคยเจริญก็เจริญให้พอเสีย จะได้ไม่เสียทีที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา" ด้วยความไม่ประมาท "นั้นล่ะ จึงจะสมกับทีได้เกิดมาเป็นคน" เท่านี้ล่ะ พูดมากก็เหนื่อย "นี้คือ โอวาทที่ท่านฯ ให้ไว้แก่่ชาวพรรณนานิคม" ตั้งแต่นั้น จนวาระสุดท้ายท่านฯ ไม่ได้พูดอีกเลย .. "
คัดมาจาก : หน้า ๑๓๙ หนังสือ “รำลึกวันวาน”
เกร็ดประวัติ ปกิณกธรรมและพระธรรมเทศนาท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺตเถร
จากบันทึกความทรงจำของหลวงตาทองคำ จารุวณฺโณ
:: รวมคำสอน “พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43188
:: ภาพเก่าๆ ของครูบาฯ สายหลวงปู่มั่น ที่หาดูได้ยากมากๆ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=42605