"งานประจำที่ต้องทำ"
" .. "ศีลนั้นเป็นเครื่องวัดความดีของคน" ความดีของคนจะดีมากดีน้อยศีลนั้นเป็นเครื่องวัด นี่ข้อแรก ข้อสองก็หัดสมาธิภาวนาดังอธิบายให้ฟังมาแล้ว
"สมาธิภาวนาก็คือการสำรวมใจให้สงบ" จะสงบมากน้อยสักเท่าใดก็ตามใจ ไม่ใช่จะให้สงบถึงฌานสมาธิสมาบัติมรรคผลนิพพานจึงจะทำ
แท้ที่จริงเราหัดเบื้องต้นหัดเล็กๆ น้อยๆ นี่แหละ "สงบได้แค่ไหนก็เอาชั่วครู่หนึ่งก็เอา" หัดทำความสงบให้ได้ ถ้าเราไม่ทำก็ไม่มีใครทำให้ "นี่เป็นงานประจำชีวิตของเราทุกคน" ที่จะต้องประกอบและทำ
"ถ้าไม่ทำเสียก็ขาดจากการปฏิบัติคุณงามความดีในชีวิต" ห้าสิบ หกสิบ เจ็ดสิบปีก็ตายทิ้งเปล่า ๆ พุทธศาสนาเลยไม่เข้าถึงจิตใจสักที "ธรรมะก็ไม่มีในตน" เป็นคนเปล่าเสียจากความดีไม่มีค่าถึงจิตใจ .. "
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
แสดงธรรมที่วัดมัชฌิมศาสนวงศ์ เมืองเมนดุต อินโดนิเชีย
