.
"เพียรให้มันถึงขนาด"
" .. "จงตั้งใจบำเพ็ญภาวนา" ลืมตาดูกาย วาจา จิตของเราเอง อย่าไปมัวเล่นไปมัวขี้คุยอยู่ พูดอะไรต่อมิอะไร ให้ภาวนาละกิเลสไม่ได้ ได้แต่ขี้คุย มีขี้อยู่ในหัวใจ ขี้โกรธมันก็อยู่นี่ ขี้โลภมันก็อยู่นี่ ขี้หลงมันก็อยู่นี่
"มันไม่ลุกขี้นภาวนาทำความเพียร" มันมีแต่ความอยาก มีแต่ตัณหา ตัณหามันหามาตันไว้ มันหามาปิดบังไว้ ตาหัน-ตัณหา ตาเห็นรูปมันก็เกิดตัณหา หูฟังเสียงมันก็เกิดตัณหา มันหามาตัน หามาปิด หามาผูกมัด รัดรึงไว้ในตัวในใจ "สร้างความดีให้เก็ดขึ้นไม่ได้"
นั่งสมาธิภาวนาเอาจนกิเลสให้มันดับไปหมดไปสิ้นไปไม่ได้ "ก็เพราะว่าความเพียรไม่ถึง" ไม่ถึงความเพียร ความเพียรไม่มีแม้จะมีก็นิดๆ หน่อยๆ มันเพียรยังไม่ถึงขนาด "เพียรให้มันถึงขนาด" .. "
"พุทฺธาจารปูชา"
หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร
| ไฟล์แนป: |
|
พุทธาจารปูชา.jpg [ 68.15 KiB | เปิดดู 992 ครั้ง ] |