.
"ลมออกก็รู้ลมเข้าก็รู้ ให้รู้อย่างนี้"
" .. คำว่า "พุทโธ" นึ้มันเป็นความรู้สึกของเรา เมื่อมีลมเข้าเราก็รู้สึกว่า "พุทธ" เมื่อมีลมออกเราก็รู้สึกว่า "โธ" ทั้งสองอย่างนี้ก็ไม่เป็นเหตุก่อกวนเรา รู้สึกว่าเข้าก็ "พุทธ" รู้สึกว่าออกก็ "โธ" เท่านั้นและไม่จำเป็นจะออกด้วยวาจาของเรา ทำความรู้สึกเท่านั้นตลอดเวลา
ทีนี้เมื่อจิตเรามีความละเอียดกว่านั้น "มันจะไม่อยากรู้สึก "พุทธ" หรือ "โธ" มันไม่อยากจะนึกอย่างนั้น" ก็กำหนดว่าให้รู้แต่ลมมันออกให้รู้ลมมันเข้า "ลมออกก็รู้ลมเข้าก็รู้ ให้รู้อย่างนี้" รู้อย่างนั้นมันเป็นพุทธเองมันเป็นโธเอง "มันก็เลยเป็นพุทโธ พุทโธอยู่ในอาการอย่างนั้น"
มันเป็นเองอย่างนั้น "ให้เรารู้อย่างนี้ตลอดเวลา" ลมออกเราก็รู้จักลมเข้าเราก็รู้จัก "ความรู้อันนี้แหละเป็นสิ่งที่สำคัญมาก" ที่พระผู้มีพระภาคของเราทั้งหลายอยากจะให้เราทำไปนาน ๆ .. "
"สงบจิตได้ปัญญา"
(หลวงปู่ชา สุภัทโท)
