.
"ปัญญามีสอง"
" .. คือ "ปัญญาโลกีย์กับปัญญาโลกุตตระ" หากเราไม่ภาวนาฝึกปฏิบัติอบรมตนเอง ถึงจะมีปัญญาปานใด ก็เป็นเพียงปัญญาโลกีย์ เป็นโลกียวิสัย จะหลุดพ้นโลกไปไม่ได้ เพราะโลกียวิสัยนั้น มันเวียนไปตามโลกไปไม่ได้
"เมื่อเวียนคล้อยไปตามโลก จิตก็เป็นโลก" คิดอยู่แต่จะหามาใส่ตัวอยู่ไม่เป็นสุข หาไม่รู้จักพอ วิชาโลกีย์เลยกลายเป็นอวิชชา หาใช่วิชชาความรู้แจ้งไม่ "มันจึงเรียนไม่จบสักที" เพราะมัวไปตามลาภ ตามยศ ตามสรรเสริญ ตามสุข พาใจให้ติดข้อง เป็นกิเลสกองใหญ่
"เมื่อได้มาก็หึงก็หวง เห็นแก่ตัว" สู้ด้วยกำปั้นไม่ได้ก็คิดสร้างเครื่องจักรเครื่องยนต์ เครื่องกลเครื่องไกสร้างศาสตราอาวุธ สร้างลูกระเบิดขว้างใส่กัน นี่คือโลกีย์มันไม่หยุดสักที "เรียนไปก็เพื่อจะเอาโลก" จะครองโลกได้อะไรก็หวงอยู่นั่นแล้ว นี่คือโลกียวิสัย เรียนไปแล้วก็จบไม่ได้ .. "
"สองหน้าของสัจธรรม"
หลวงปู่ชา สุภัทโท
| ไฟล์แนป: |
|
1436921154-o.jpg [ 85.55 KiB | เปิดดู 1163 ครั้ง ] |