.
"อานิสงส์ของบุญกุศล"
" .. ธรรมดาผู้เป็นบัณฑิต ผู้มีปัญญา "ผู้เปียมไปด้วยเมตตากรุณาก็ย่อมไม่เบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่น" ย่อมสำรวมกายวาจาของตนด้วยดี ไม่ให้ไปกระทบกระทั่งกับบุคคลอื่นและสัตว์อื่นอย่างนี้
เมื่อพระองค์เจ้าทรงแสดงมาถึงบทนี้ ก็แสดงว่า "เป็นผู้สำรวมในศีลนั้นเองแหละ" ความมุ่งหมายผู้ฟังก็ย่อมรู้ได้ "ก็ย่อมมีศรัทธามั่นในศีลลงไป" พยายามรักษาเจตนาในใจของตนไว้ เสมอว่า "ไม่ให้มีเจตนาคิดเบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่นเลย"
เมื่อบุคคลได้มาบำเพ็ญทานการกุศล "พร้อมด้วยการวิรัติละเว้นจากบาป" โทษมลทินต่างๆ ดังกล่าวมานั่น เช่นนี้แล้ว "ก็ย่อมจะได้รับอานิสงส์ผล ทั้งในปัจจุบันและเบื้องหน้า" ในปัจจุบันนี้ก็เป็นผู้มากไปด้วยบริษัทบริวาร มิตร ญาติ สหาย "ไม่มีใครแสดงตนเป็นศัตรูเลย เพราะว่าเป็นผู้มีใจคอกว้างขวาง ไม่ตระหนี่ในสมบัติข้าวของที่ได้มา" แบ่งสันปันส่วนให้คนยากคนจนไป
เพราะฉะนั้น "มันจึงไม่มีใครคิดอิจฉา เบียดเบียนเลย" ก็ย่อมอยู่ด้วยความเป็นผู้ไม่มีเวร ไม่มีภัย "อันนี้เป็นอานิสงส์ในปัจจุบัน" ซึ่งมองเห็นได้ชัดๆ เมื่อละโลกนี้ไปแล้วก็ย่อม บันเทิงในสวรรค์ "ย่อมได้เสวยผลแห่งบุญกุศลที่ทำมาไว้ในชาตินี้" โดยไม่ต้องได้ทำไร่ไถนา ไม่ได้ทำการค้าขาย เหมือนอย่างมนุษย์โลกอันนี้ บุญกุศลหากเนรมิตสมบัติพัสสถานต่างๆ ให้ตามต้องการ .. "
"อนุปุพพิกถา"
พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=59935
