.
"รักษาศีล คือรักษากายวาจาใจของเรา"
" .. ขณะนี้เราไม่ได้ทำโทษน้อยใหญ่ทั้งหลาย โทษทั้งหลายเหล่านี้ก็ไม่มีในตัวเรา เราต้องพิจารณามันให้แน่นอนลงไป เชื่อมั่นลงไป คือศรัทธาความเชื่อของเรา เชื่อจริงหรือไม่จริงเล่า "ที่ท่านวางศีลไว้ คือกาย วาจา ใจของเรานี้เป็นศีล" ท่านไม่ได้ให้รักษาอื่น "ให้รักษาศีล คือรักษากายวาจาใจของเรานี้"
อย่าว่าเป็นของยากของลำบากรำคาญ "เราต้องการความสุขความสบายแล้ว เราก็ต้องรักษากายของเรา รักษาวาจาของเรา รักษาดวงใจของเรา" ไม่ทำโทษน้อยใหญ่ทั้งหลายทั้งหมด ข้อนี้เราทั้งหลายก็รู้อยู่แล้วสิ่งที่เป็นโทษ เป็นบาปกรรมเราไม่ทำ
"เมื่อเราไม่ได้ทำบาปทำกรรมแล้ว บาปกรรมทั้งหลายก็ไม่มีในตัวเรา" ให้พิจารณาดู ถ้าเราไม่ชอบบาปกรรมเราก็เลิกทำ บาปกรรมทั้งหลายก็ไม่มีในตัวเรา เราควรพินิจพิจารณาข้อนี้ให้แน่ใจลงไป เชื่อมั่นลงไป .. "
"การฟังและการปฏิบัติ"
(หลวงปู่ฝั้น อาจาโร) ๓ กันยายน ๒๕๑๑
ม.ร.ว. ส่งศรี เกตุสิงห์ ถอดจากแถบบันทึกเสียง
| ไฟล์แนป: |
|
พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร (4).jpg [ 58.54 KiB | เปิดดู 689 ครั้ง ] |