.
"ท่านจึงทรงสอนลงที่ใจ"
" .. คนที่มีใจนั้นแหละ จึงค่อยฟ้งเรื่องราวต่างๆ ถูก "ฟ้งธรรมเทศนา ก็รู้เรื่องศาสนา" ถ้าหากว่าคนเราไม่มีใจจะเอาศาสนาไปไว้ที่ไหน "คนมีใจจึงเทศนาให้คนรักษาศาสนา" ศาสนาไม่ได้ไว้ในป่าในดง เอาไว้ในบุคคลผู้ที่มีใจนั้น
พระพุทธองค์ทรงประดิษฐานไว้ที่นั่น "ใจอันนั้นบริสุทธหมดจดปราศจากโทษ ปราศจากมลทิน" ปราศจากกิเลส เป็นผู้บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ถึงที่สุดได้แก่พระอรหันต์ ก็ใจนั่นเองบริสุทธิ์ "ใจมัวหมอง เศร้าหมอง ขุ่นมัวด้วยกิเลสทั้งหลายก็ใจนั่นแหละ" ไม่ใช่อื่นไกลอะไร
เหตุนั้นพระองค์ "จึงทรงสอนลงที่ใจ" ใจที่ไม่บริสุทธนี่ "คนเราเกิดขึ้นมาแล้ว มาสะสมกองกิเลสไว้ที่ใจ" ตั้งแต่วันเกิดจนกระทั้งวันตาย "มีการชำระใจน้อยเหลือเกินมีแต่สะสมกิเลสรํ่าไป" ความคิดความนึก ถึงแม้จะไม่กระทำสิ่งนั้นๆ ก็เรียกว่าสะสมกิเลส .. "
"วิธีภาวนา"
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
| ไฟล์แนป: |
|
LPTed (9).jpg [ 66.79 KiB | เปิดดู 1840 ครั้ง ] |