.
"ใจ คือที่พึ่งอันสำคัญ"
" .. ฉะนั้น พระพุทธองค์จึงให้หาที่พึ่ง "คือหาใจของเรา ใจของเราเป็นสิ่งที่สำคัญ" โดยมากคนเราไม่ค่อยมองดูในสิ่งที่สำคัญ ไปมองที่อื่นที่ไม่สำคัญ เป็นต้นว่า กวาดบ้าน ล้างจาน
ก็มุ่งความสะอาด ล้างถ้วยล้างจานให้มันสะอาดทุกสิ่งทุกอย่างมุ่งความสะอาด "แต่ใจเจ้าของไม่เคยมุ่งเลย ใจของเรามันเน่า" บางทีก็โกรธหน้าบูดหน้าบึ้งอยู่นั่นแหละ ก็ไปมุ่งแต่จานให้จานมันสะอาด ใจของเราไม่สะอาดเท่าไร ก็ไม่มองดู นี่เราขาดที่พึ่งเอาแต่ที่อาศัยแต่งบ้านแต่งช่อง
แต่งอะไรสารพัดอย่าง แต่ใจของเราไม่ค่อยจะแต่งกัน ทุกข์ไม่ค่อยจะมองดูมัน "ใจนี่แหละเป็นสิ่งสำคัญ" ดังนั้นพระพุทธองค์ ท่านจึงพูดว่าให้หาที่พึ่งทางใจ "อัตตา หิ อัตตะโน นาโถ" ใครจะเป็นที่พึ่งได้ ที่เป็นที่พึ่งที่แน่นอน "ก็คือใจของเรานี่เอง"
ไม่ใช่สิ่งอื่น พึ่งสิ่งอื่นก็พึ่งได้แต่ไม่ใช่ของที่แน่นอน "เราจะพึ่งได้ ก็เพราะเราพึ่งตัวของเรา" เราต้องมีที่พึ่งก่อนจะพึ่งอาจารย์ พึ่งญาติมิตรสหายทั้งหลาย จะพึ่งได้ดีนั้น เราต้องทำตัวของเราเป็นที่พึ่งให้ได้เสียก่อน .. "
หลวงปู่ชา สุภัทโท
| ไฟล์แนป: |
|
2กุญแจภาวนาและตามดูจิต1.jpg [ 19.45 KiB | เปิดดู 1151 ครั้ง ] |