พระอาจารย์หล้า เขมปัตโต
วัดบรรพตคีรี (วัดภูจ้อก้อ)
ต.หนองสูงใต้ อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร
ผมนั้นโกนเดือนละครั้ง พอโกนแล้วก็มีผู้มาขอทุกทิศทุกทาง ไม่รู้ว่าเป็นกรรมอะไร หรือจะเป็นเรื่องนิทานที่โบราณกล่าวว่า คนหนึ่งเดินทางไป ไปพบกองขี้หมาแล้วก็หักกิ่งไม้ปกไว้ เกรงว่าผู้มาทีหลังจะเหม็น แต่ผู้มาทีหลังมาอีกพบเข้าก็เลยทำแบบเดียวกัน จนกิ่งไม้นั้นสูงท่วมหัว เลยกลายเป็นไสยศาสตร์ ถือกันว่าเป็นของขลังไปเสียแล้ว อ้ายที่แท้ก็กองขี้หมาจริงๆ
อันนี้เกรงว่าจะเป็นแบบนั้น ถ้าไม่ปรารภไว้ก่อน ก็คล้ายกับว่าหลวงปู่ให้แบบลืมตัวและแบบอุปาทานด้วยสำคัญตนว่าเป็นผู้ประเสริฐนั้น คือ มหาอุปาทาน ส่วนท่านผู้พ้นไปจากกิเลสทั้งปวงโดยไม่เหลือ ขอยกใส่เกล้าใส่กระหม่อมไว้ ไม่ได้เอามาตีเสมอกัน
เรื่องเกศานั้น หลวงปู่ก็นึกละอายจะฝากมาให้ ก็คล้ายๆกับว่าตนเป็นผู้วิเศษวิโสฝากเกศาไปให้คนอื่นกราบไหว้ ธรรมดาเกศาหลวงปู่เฉพาะหลวงปู่ไม่ได้สนใจ โกนทิ้งแล้ว ใครจะเอาไปไหนหรือไม่เอาไปไหน หลวงปู่ก็ไม่มีการสนใจ ถ้าจะพูดให้เป็นธรรมแล้ว เกศานี้มันเป็นของนอกกาย ของภายในก็คือด้านปฏิบัติ ศีล สมาธิ ปัญญา อันรวมลงมาอยู่ที่ดวงใจ สิ่งไหนที่ทำให้จิตใจเบาจากราคะ เบาจากโทสะ เบาจากโมหะ นั้นแหละเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือ “หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต ตอบปัญหาธรรมะ”
กันยายน ๒๕๕๔. พิมพ์ครั้งที่ ๑. หน้า ๔๕.
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่หล้า เขมปัตโต” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=44660
รวมคำสอนและประมวลภาพ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38521