.
"ใจเป็นศีลก่อน"
" .. คนส่วนมากมักจะลืมความดีของตัวเอง "มักจะคิดส่งไปในเรื่องที่ไม่เป็นบุญไม่เป็นกุศลนั่นแหละมากต่อมาก" ส่วนบุญกุศลความดีที่ตนทำมาไม่ค่อยจะนึกถึง
"ไม่ค่อยคำนึงหาศีลที่ตนรักษามา" หมู่นี้ไม่ค่อยคำนึง ถ้าหากว่าจิตใจมาจดจ่ออยู่ในเรื่องศีล "พิจารณาเห็นอยู่ว่ากายของตนก็เรียบร้อย วาจาก็เรียบร้อย ไม่ได้ทำอะไรให้ผิดศีล" ไม่ได้พูดอะไรให้ผิดศีลอย่างนี้เมื่อคิดตาม พิจารณาความประพฤติของตัวเองเรื่อยไปอย่างนี้ "มันก็เกิดความปีติเอิบอิ่มขึ้นมาในใจว่ากายวาจานี้มีศีล"
เมื่อกายวาจาเป็นศีลแล้ว "ใจก็เป็นศีลด้วย เพราะใจเป็นศีลก่อน กายวาจาจึงค่อยเป็นศีลตามหลัง" ก็ต้องหมั่นคำนึงอย่างนี้ "เป็นอารมณ์ผู้ปฏิบัติธรรมน่ะ" .. "
(หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)
