.
"เสียดายมาก ความโกรธ"
" .. การที่บุคคลจะไปนรกอบายภมินั้น "ก็เพราะความโกรธ ความพยาบาทจองเวรกัน เบียดเบียนกันนี่เอง" ไม่ใช่เรื่องอื่นใด "เราคิดดูชิบุคคลจะทำบาป มันก็เรื่องเบียดเปียนกันนี่แหละ" เขาเรียกว่าทำบาปนั้นไม่ใช่อย่างอื่น
"ถ้าใครเว้นจากการเบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่นได้แล้ว ผู้นั้นไม่ได้ทำบาปเลย" ไม่ได้ทำบาปแล้ว เรื่องนี้มันก็ต้องคิดให้เห็นด้วยตนเอง "ถ้ามันไม่เห็นด้วยตนเองแล้วมันก็ละบาปไม่ได้ เป็นอย่างนั้น"
ลำพังแต่ผู้อื่นพูดให้ฟัง "ถ้าตนไม่น้อมเข้าพิจารณาให้เห็นด้วยตนเองแล้ว" มันก็ไม่ยอมละบาปนั้น "ไม่ยอมละแม้ของโกรธ เสียดายมันมาก กลัวจะไม่ได้ทะเลาะเบาะแว้ง กับเพื่อนบ้าน แล้วก็เลยหวงความโกรธนั้นไว้" เมื่อหวงไว้ ไป ๆ มา ๆ ถูกเพื่อนด่าว่าเอา "ตัวก็ทนไม่ไหว แล้วก็ต้องแสดงบทบาทออกไป" มันเป็นอย่างนั้น .. "
"ธรรมโอวาทหลวงปู่เหรียญ"
พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)
