หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
.
"เล่าเรื่องหลวงปู่คำดี ปภาโส"
" .. "หลวงปู่คำดีฯ นิสัยของท่านผาดโผน" ท่านเล่าให้ฟังตอนที่มันเป็น ผมไม่ลืมนะ "เหมือนกับว่าท่านยังมีสายบุญสายกรรมเป็นเงื่อนต่อ ไม่งั้นท่านฆ่าตัวตายไปเลย" โน่น ขนาดนั้นนะ "มันถึงได้คิดย้อนไปถึงพระโคธิกะที่ท่านฆ่าตัวตาย มันมีสาเหตุเป็นไปได้อย่างนั้นนะ อย่างเราก็เหมือนกัน ที่สมาธิเสื่อม เสื่อมคราวนี้ต้องตายเท่านั้น" แน่ะ มันมีสาเหตุที่จะทำให้เป็นไปได้อย่างนั้น "หลวงปู่คำดีฯ ท่านก็เหมือนกันท่านก็ผ่านของท่านมาได้ "
ท่านเล่าให้ฟัง "ท่านเดินจงกรมอยู่ทางด้านทิศเหนือของกุฏิ เดินจงกรมอยู่ มันติดปัญหา ท่านว่า โห ติดอย่างไปไม่ได้เลย" เหมือนหอกเหมือนหลาวทิ่มในหัวใจ อย่างนั้นแหละ "ติดปัญหา ถ้าสติปัญญาแก้ไม่ได้แล้วก็เป็นอย่างนั้นแหละกิเลส" ฟัดกันยังไง มันก็ไม่ได้เรื่อง
ท่านว่า "คิดไปหาใครมันก็ไม่สัมผัสใจท่านว่าอย่างนี้นะ มันมองเห็นแต่ท่านมหาองค์เดียวเท่านั้น" ท่านว่า ปุ๊บปั๊บ "ออกมาจากทางจงกรมก็มาจุดธูปจุดเทียนแล้วก็ไหว้พระ แล้วกราบลงไปตั้งสัจจะอธิษฐานภายในจิตขึ้น ขออาราธนาท่านมหาบัวมาโปรดโดยด่วน" เวลานี้ติดปัญหาหนักที่สุดท่านว่าอย่างนี้นะ ท่านอาจารย์ทำไมถึงพูดอย่างนี้ล่ะก็ผมทำอย่างนั้นจริงๆ นะ ท่านมหา ท่านว่าอย่างนี้
มันก็บันดลบันดาล "พอตื่นเช้าขึ้นมา เราก็ไปวันนั้นเลยนะ ทั้งๆ ที่เราไม่เคยไปด้วยซ้ำ วัดถ้ำผาปู่
เราก็ยังไม่เคยไป ดูเหมือนจะไปกับธรรมลีนะ ใช่มั้ย ลีฯ ไปกับท่านใช่มั้ย" (โดยข้าน้อย หลวงปู่ลีตอบ) ดูเหมือนเดือนมิถุนายน วันที่ ๒๗ ที่ผมไปหาท่าน ออกจากนี้วันที่ ๒๖ ไปค้างวัดครูจารย์ชอบ ก่อนคืนหนึ่ง
พอเที่ยงวันนี้ "ตัดสินใจปุ๊บปั๊บ ไปเดี๋ยวนี้ เอารถลูกสาวกิมจิมนี่แหละไป" เป็นรถสองแถว แต่ก่อน รถมันไม่มีมากเหมือนทุกวันนี้ เที่ยงก็ออกจากนี่ ไปก็ไปแวะค้างอยู่กับหลวงปู่ชอบเสียก่อนคืนหนึ่ง คุยธรรมะกับท่านพอสมควรแล้ว เช้ามาฉันจังหันเสร็จก็ไปเลย "ไปวัดถ้ำผาปู่ ไปก็ไปเจอท่านเผย"
ท่านเผยปุ๊บปั๊บก็จะไปเปิดประตูเรียกท่านลงมา "พอเรามองเห็น อย่านะเผย วันนี้ผมจะค้าง อย่าเพิ่งรบกวนท่าน ผมมีโอกาสที่จะได้คุยกับท่านอยู่" แล้วเราก็เดินออกมา ท่านเผยอ้อมไปด้านหลัง ไปบอกหลวงปู่คำดี ทีนี้ ท่านลงมาเปิดประตูเองเลย ..
หลวงปู่คำดี ปภาโส
(มีต่อ)
