.
"ก็เพราะว่าความเพียรไม่ถึง"
" .. "จงตั้งใจบำเพ็ญภาวนา" ลืมตาดูกาย วาจา จิตของเราเอง "อย่าไปมัวเล่นไปมัวขี้คุยอยู่ พูดอะไรต่อมิอะไร ให้ภาวนาละกิเลสไม่ได้" ได้แต่ขี้คุย มีขี้อยู่ในหัวใจ ขี้โกรธมันก็อยู่นี่ ขี้โลภมันก็อยู่นี่ ขี้หลงมันก็อยู่นี่
"มันไม่ลุกขี้นภาวนาทำความเพียร" มันมีแต่ความอยาก มีแต่ตัณหา ตัณหามันหามาตันไว้ มันหามาปิดบังไว้ ตาหัน-ตัณหา ตาเห็นรูปมันก็เกิดตัณหา หูฟังเสียงมันก็เกิดตัณหา มันหามาตัน หามาปิด หามาผูกมัด รัดรึงไว้ในตัวในใจ "สร้างความดีให้เก็ดขึ้นไม่ได้"
นั่งสมาธิภาวนาเอาจนกิเลสให้มันดับไปหมดไปสิ้นไปไม่ได้ "ก็เพราะว่าความเพียรไม่ถึง" ไม่ถึงความเพียร ความเพียรไม่มีแม้จะมีก็นิด ๆ หน่อย ๆ มันเพียรยังไม่ถึงขนาด "เพียรให้มันถึงขนาด" .. "
"พุทฺธาจารปูชา"
(หลวงปู่สิม พุทธาจาโร)
| ไฟล์แนป: |
|
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร (1).jpg [ 143.72 KiB | เปิดดู 196 ครั้ง ] |