หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ไอ่สรุปข้อปฏิบัติทั้งหลายนะ ไอ้เราปฏิบัติเริ่มแต่การให้ทาน การรักษาศีล การไหว้พระ นั่งสมาธิภาวนาหมู่นี้ ล้วนแต่เป็นอุบายละอุปาทานความยึดมั่นถือมั่นทั้งนั้นเลย ลองพากันตริตรองดูซี่ การให้ทาน ก็เราสละสิ่งของให้ผู้อื่นไปอย่างนี้นะก็เรียกว่า เราละความยึดถือในสิ่งของจำนวนนั้นเสียแล้ว สละลงแล้ว ละแล้ว ไม่ถือมั่นว่าเป็นของเราแล้ว ยอมสละให้ผู้อื่นไป นี่ เมื่อเป็นเช่นนี้ความโลภ ความเห็นแก่ตัวทั้งหลายมันก็เบาบางออกไปจากจิตใจของผู้นั้น อย่างนี้แหละ
การรักษาศีลตั้งเจตนาวิรัติละเว้นจากโทษนั้นๆแล้วอย่างนี้ ถัดจากนั้นไปก็เจริญเมตตากรุณาประกอบกับศีลเป็นคู่กับศีลไป อย่างนี้แหละเมื่อเหตุที่จะควรให้ละศีลข้อที่หนึ่ง ปาณาติบาต เอ้า คนมาชวนทะเลาะกันทุบกันตีกัน เอ้าเราไม่เอาด้วย เราไม่ขอสู้ เราอโหสิกรรมไปเลย อย่างนี้นะ แล้วเช่นนี้การที่จะได้ล่วงศีลไม่มีแล้วผู้นั้นน่ะ หรือว่าไปเห็นสัตว์ที่ดุร้ายมันก็นึกได้ว่า สัญชาตญาณของสัตว์ชนิดนี้มันหากเป็นอย่างนั้นมาแต่กำเนิดของมัน เพราะฉะนั้นเราต้องให้อภัย ถ้าเราไปทุบไปตีมัน มันก็ตาย เราก็ได้บาป ความทุกข์มันก็ต้องติดตามไป คิดได้อย่างนี้แล้วเราก็หาทางหลีกมัน ไม่สู้กับมัน ไม่ทำลายมัน แล้วเวรทั้งหลายก็ไม่มีบาดนินะ ศีลก็ยังเป็นปกติดีอยู่ เป็นอย่างนั้น
เพราฉะนั้นน่ะธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้าน่ะดีแสนดีหนา...ให้พากันคิดดูให้ดี
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“สติใคร่ครวญเสียก่อนจึงค่อยพูด”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ“พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080
