หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ถ้ารู้ว่ามันจิตตั้งมั่นอยู่ในกุศลธรรมอย่างนี้แล้ว เราก็รักษาประคองความรู้สึกอันนั้นไว้ ถ้ารู้ว่ามันเฉไปนอกทาง ไม่ไปนึกไปถึงเรื่องบาปความชั่วอันผิดศีล มันก็นึกลอยๆไป หาเรื่องที่ไม่ใช่บุญไม่ใช่บาปไปอย่างนั้นแหละ เมื่อเป็นเช่นนี้จิตมันก็สงบไม่ได้ มันก็รวมลงไม่ได้เป็นอย่างนั้น ให้สังเกตดูอารมณ์ของจิตให้ได้ เมื่อจิตมันลอยๆไปนั้นก็รู้ตัวสิ เอ้า นี่ ผิดทางอีกแล้ว ก็มาเพ่งลมหายใจเข้าออก มีสติประคองความรู้สึกอันนี้ให้เข้มงวดเข้าไป เข้มแข็งเข้าไป เช่นนี้แล้วจิตนี้มันก็จะไม่เลื่อนลอยไปตามอารมณ์อันไม่มีประโยชน์ต่างๆนั้นหั่นนี่ มันก็หยุดอยู่ที่เดิมอยู่ในปัจจุบันได้
เมื่อฝึกจิตนี้ให้ได้ตามประสงค์ได้แล้ว คือให้นิ่งอยู่ตามประสงค์ได้แล้วอย่างนี้ เอ้า จะพิจารณาอะไรก็พิจารณาลงไปล่ะบาดนิ มันก็เห็นแจ้งในเรื่องนั้นล่ะบาดนิเมื่อจิตหยุดนิ่งแล้ว เหมือนอย่างหลอดไฟฟ้าอย่างนี้แหละ มันไม่มีอะไรกระทบกระทั่งมัน มันนิ่งๆอยู่อย่างนี้ พอไฟวิ่งเข้าหลอดมันก็สว่างโร่ออกมาเลย แล้วก็เห็นอะไรต่ออะไรได้ตามประสงค์ อันนี้จิตคนเราก็เหมือนกันอย่างนั้นแหละ ถ้าฝึกให้มันสงบมันนิ่งเข้าแล้วอย่างนี้มันผ่องใส เมื่อมันผ่องใสแล้วมันก็คิดอะไรมันก็แจ่มแจ้งไปในอันนั้นท่านเรียกว่า ดวงปัญญา
เมื่อกระแสจิตมันผ่องใสแล้ว เราพิจารณาเรื่องอะไรมันก็แจ่มแจ้งเหมือนอย่างหลอดไฟฟ้าอย่างว่านี้แหละ เมื่อมันไม่เสีย สวิตช์มันก็ไม่เสีย ไส้มันก็ไม่เสีย มันปกติทุกอย่าง มันก็ส่องแสงสว่างเสมอไปอย่างนี้ ก็มองเห็นวัตถุอะไรต่ออะไรอยู่ในรัศมีแห่งความสว่างอันนั้นได้ อันนี้ก็เหมือนกันแหละ เมื่อจิตสงบลงไปแล้วมันผ่องใสแล้วบาดนิ คิดอะไรออกไปมันก็เห็นแจ้งในเรื่องนั้นไป มันก็เห็นแจ้งไป สิ่งใดที่เห็นว่ามันชั่ว มันไม่สมควรยึดถือ ก็กำหนดละมันก็ลงไปได้ มันเป็นอย่างนั้น
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“สติใคร่ครวญเสียก่อนจึงค่อยพูด”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ“พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080
