หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ก็ให้สังเกตดูจิตใจนั่นแหละ จิตใจเนี่ยมันเป็นยังไง มันยึดมั่นในอารมณ์อันใด มันเสียใจหรือมันคับแค้นใจกับเรื่องอะไร มีไหม ถ้าไม่มีจิตใจปกติอยู่ ไม่ได้อึดอัดในอารมณ์อันใดอย่างนี้ก็แสดงว่ามันเป็นเรื่องของร่างกาย เราก็กำหนดรู้เท่าซะ
เรื่องของร่างกายนี้พอมันไม่เที่ยงแล้วถึงคราวมันจะแปรปรวนมันก็แปรปรวนไปแหละ เราบังคับมันไม่ได้ ก็ทำความรู้เท่าอย่างนี้แล้วเราก็เพ่งดูมันอยู่อย่างนั้นแหละ มันจะสงบลงหรือไม่สงบก็ช่าง เมื่อสิ่งใดมันเกิดขึ้นแล้วเรากำหนดรู้สิ่งนั้นตามความเป็นจริงไปเรื่อยๆ อย่าไปมุ่งว่าจะให้ใจมันสงบลงอย่างเดียว เมื่อมันสงบลงอย่างละเอียดไม่ได้อย่างว่านั่นน่ะเราก็เอาอย่างหยาบ ให้มันสงบอยู่กับความเปลี่ยนแปลงของร่างกายนั่นแหละ คือร่างกายมันอึดอัดหรือมันหายใจไม่สะดวกอะไรต่ออะไรก็เพ่งอยู่ในนั้น เพ่งแล้วก็พร้อมกับเตือนสติว่า ก็สังขารร่างกายมันไม่เที่ยงก็เป็นอย่างนี้แหละ เมื่อสิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นก็เป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์สิ่งนั้นก็เป็นอนัตตา ไม่ใช่ของเรา แล้วก็ปล่อยวางตามสภาพของมัน
ทำความรู้เท่ามันอยู่อย่างนั้น ไปๆ แล้วมันก็อาจจะเข้าสู่สภาพปกติก็ได้น้า เพราะฉะนั้นไม่ต้องย่อท้อ ไม่ต้องย่อท้อนะ ทำไปเรื่อยๆ แหละ
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“๓๐ ถามตอบแนวทางปฏิบัติให้พ้นทุกข์”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080
