ลานธรรมจักร
http://dhammajak.net/forums/

เล่าเรื่องโรคกรรมรักษาไม่หาย (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)
http://dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=62178
หน้า 1 จากทั้งหมด 1

เจ้าของ:  Hanako [ 15 มิ.ย. 2022, 14:23 ]
หัวข้อกระทู้:  เล่าเรื่องโรคกรรมรักษาไม่หาย (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)

รูปภาพ

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย


:b47: :b47:

ไอ้โรคกรรมโรคเวรนี่รักษาไม่หาย มีแต่โรคที่มันเกิดจากดินฟ้าอากาศในปัจจุบันเท่านี้ที่โรงพยาบาลเขารักษาได้ แต่โรคกรรมโรคเวรแล้วไม่มีหาย มีหายอยู่รายหนึ่งเอาแมวไปปล่อยในป่าแต่ก่อนบวช บวชมาได้สองพรรษามันเกิดฉันอาหารเข้าไปแล้วไฟธาตุไม่ย่อย ได้รับทุกขเวทนาทุกข์ รับประทานอาหารแล้วไฟธาตุไม่ย่อยนี่เหมือนกับตกนรกทั้งเป็นเลย

มันได้รับทุกขเวทนาอาศัยการบวชแล้วอยู่ในป่าแล้วเจริญสมถวิปัสสนา ทำความรู้เท่าทันในสังขารนี้ก็อดทนมา มันให้ผลอยู่นั่นน่ะสามปี ปีที่สามนั่งภาวนาอยู่มันจึงบอกขึ้นในจิตว่า อ้าวก็กรรมที่เอาแมวไปปล่อยนั่นแลว่างั้น จึงระลึกได้ ปัดโธ่ แต่เมื่อมันยังให้ผลอยู่นั่นระลึกไม่ได้เลย โถ นึกทบทวนดูแล้วเราได้เอาแมวผู้ตัวหนึ่งไปปล่อยในป่า เนื่องจากหากว่ามันเป็นเวรอะไรกันมาแต่ก่อนก็ไม่รู้ ไปเที่ยวกลางคืนกลับมาแมวตัวนั้นก็ไปถ่ายใส่ข้างหมอนต้องได้ชำระก่อนจึงจะได้นอน คืนไหนก็เป็นอย่างนั้น อู๊ย..แล้วกันทีนี้ ถ้าเราจะฆ่าแมวตัวนี้มันก็จะเป็นกรรมเป็นเวรในปัจจุบันทันด่วน อย่าฆ่ามันเลยว่า เอามันไปปล่อยในป่าให้มันหากินเองว่างั้นก็เลยเอาไปปล่อยในป่าอย่างว่านั้น

ดูท่าแมวนี้มั้นเคยกินกับคนน่ะไปอยู่ป่าแล้วมันหากินไม่ได้ทีแรก มันก็ต้องเกิดซูบผอมเกิดทุกขเวทนา อันกรรมที่มันเป็นอย่างนั้นมันก็มาสนองตน ทำให้ตนฉันอาหารแล้วไฟธาตุไม่ย่อย เกิดทุกขเวทนา อันหวานนี้นะเช่นลูกไม้อยู่ตามต้นมันน่ะ เดินทางไปเห็นมันเหลืองอร่าม หิว อยากมันจนน้ำลายไหล แต่ถ้าไปฉันเข้าไปแล้วเอาแล้วมันเล่นงานท้อง เออ เกิดท้องอืดท้องเฟ้อปวดท้อง อดทนเอาอย่างนั้นแหละ แต่เที่ยวธุดงค์ไม่มีทางถอย เป็น..เป็นไป บุกป่าฝ่าดงเข้าถ้ำขึ้นเขาไป แต่มันก็แปลกอยู่เหมือนกันที่ว่าทั้งที่โรคภัยเบียดเบียนเกิดไฟธาตุไม่ย่อยอาหารมันก็ยังไปกันได้

เที่ยวธุดงค์ไปไม่เห็นแก่ความลำบากเหน็ดเหนื่อยแต่อย่างใด ไปอยู่ถ้ำผาบิ้ง จังหวัดเลย นี่โอ๊ยตอนนั้นเกือบไปกระโดดหลังถ้ำ มันเวทนาหลาย ขึ้นไปแล้วนิขึ้นไปหลังถ้ำแล้ว อะ เราจะนั่งสมาธิทำใจให้ดีซะก่อนแล้วค่อยกระโดด คิดว่างั้นแล้วก็นั่งสมาธิลงไป พอนั่งสมาธิลงไปแล้วจิตใจมันรวมลงสิบาดนินะ จิตใจรวมลงก็สบาย เอ๊ะ เอ๊ะ ก็เมื่อมันใจรวมมันใจสบายอย่างนี้แล้วจะไปกระโดดหลังถ้ำให้ตายทำไมเล่า คิดได้งี้ก็เลยงดการกระโดดถ้ำ ก็ลงจากหลังถ้ำมา แล้วก็โดยไม่ได้บอกให้หมู่ให้เพื่อนทราบเลย พอบอกให้ทราบแล้วเรื่องมันจะกระจายไปทั่ว อันนี้มาสังเกตดูว่า กรรมตายโหงไม่มี เมื่อกรรมตายโหงไม่มีมันก็บันดาลให้มีสิ่งที่ช่วยเหลือให้เกิดความคิดขึ้น อืม มันเป็นอย่างนั้น


:b47: :b47:

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ฟังธรรมตามกาล”


◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689

:b44: ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์
ของ “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080

หน้า 1 จากทั้งหมด 1 เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
http://www.phpbb.com/