พระอาจารย์วิริยังค์ สิรินฺธโร
วัดธรรมมงคล เถาบุญญนนท์วิหาร
แขวงบางจาก เขตพระโขนง กรุงเทพฯ


ผู้คนทั้งหลายนั้นพากันเข้าใจผิด
คิดว่า ผู้ที่เสียสละหรือผู้ที่สงบแล้ว
จึงจะมาทำสมาธิ..ไม่ใช่อย่างนั้น..
การที่จะมีการทำสมาธิขึ้นมาได้นั้น
ต้องอาศัยความมั่นคงภายในจิตใจ
และไม่ได้หมายความว่า คนที่มีการมีงานแล้วทำสมาธิไม่ได้
คนที่มีการมีงานหรือมีข้อเกี่ยวข้องมากมายก็ทำได้
เพราะสมาธิเป็นสิ่งที่จะทำให้
กิจการงานต่างๆ นั้นเกิดความมีระเบียบขึ้น

ในการที่มีจิตใจไม่เป็นสมาธินั้น
ทำอะไรต่างๆ มันก็ไม่เกิดความสำเร็จ
อย่างที่ผู้คนทั้งหลายพากันทำกันอยู่ทุกวันนี้
ก็ล้วนแล้วแต่เขามีสมาธิกัน แต่สมาธิเหล่านั้น
เป็นสมาธิเพียง "เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ"

เช่นผู้ที่เขียนหนังสือมีสมาธิ หรือผู้ที่ขับรถมีสมาธิ
หรือผู้ที่กำลังปาฐกถามีสมาธิหรือผู้ที่กำลังเดิน
ที่จะไปจุดใดจุดหนึ่งมีสมาธิ
ถ้าไม่มีสมาธิ คนขับรถก็คว่ำ
ถ้าไม่มีสมาธิเขียนหนังสือก็ไม่เป็นตัว
ถ้าไม่มีสมาธิคนที่ไปปาฐกถาก็ไม่ได้ถ้อยความ

เพราะฉะนั้นสมาธินั้นมีอยู่แล้วทุกคน
แต่ว่าสมาธิเหล่านั้น เป็นสมาธิที่เกิดตามธรรมชาติ
ยังมีสิ่งที่ทำให้เสียสมาธิได้มาก
ถ้าหากว่าได้มาฝึกหัดหรือมาอบรม
ถ้าฝึกหัดอบรมแล้วจะเกิดสมาธิอีกชนิดหนึ่ง
เรียกว่าไม่ใช่สมาธิธรรมชาติแต่"สมาธิที่ได้รับการปรับปรุงขึ้น"
การปรับปรุงขึ้นนั้น ย่อมจะเป็นสมาธิ
ที่ดีกว่าสมาธิธรรมชาตินั้นอีกมาก
เหมือนกันกับน้ำที่ไหลลงตามธรรมชาติ
มันก็ได้ผลเพียงธรรมชาติ

ส่วนผู้ที่มีสติมีปัญญากว่านั้นแก้ไขธรรมชาติ
ก็กั้นเป็นเขื่อน ไม่ให้น้ำมันไหลลงไปตามธรรมชาติ
มันก็ได้ผลขึ้น เช่น เขื่อนต่างๆ เมื่อกั้นสำเร็จแล้ว
ก็กลับกลายเป็นพลังไฟฟ้า กลับกลายเป็นส่วน
ที่จะให้กลายเป็นเกษตรกรรม ได้รับผลประโยชน์อีกมากมาย





ที่มา : ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา
https://www.youtube.com/watch?v=khO7BrBfOKw

รวมคำสอนและประวัติ “หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43841