พระอาจารย์วิริยังค์ สิรินฺธโร
วัดธรรมมงคล เถาบุญญนนท์วิหาร
แขวงบางจาก เขตพระโขนง กรุงเทพฯ


เราท่านทั้งหลายจงใช้ความสามารถ ใช้ความมานะ
ความพากเพียรเท่าที่ความสามารถของเรามีอยู่นั้น
เอามาใช้สำหรับการทำสมาธินี่
แล้วชีวิตของเรานี้ก็จะเป็นชีวิตที่คุณค่าสูงสุด
ไม่เสียทีที่เกิดมาเป็นมนุษย์พบแล้วซึ่งพระพุทธศาสนา

และอีกประการหนึ่งเราท่านทั้งหลาย
ร่างกายของเรานี้ที่เราได้มานี่ มันเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยง
เพราะมันจะต้องเกิดแล้วดับ เวลาก่อนนั้นเราก็เด็ก
มาอีกหน่อยเราก็เป็นหนุ่มเป็นสาว
มาอีกหน่อยเราก็เป็นคนมีอายุ
มาอีกหน่อยเราก็แก่ลงซะแล้ว
รอว่า วันไหนจะตาย วันไหนจะดับจิต
เวลาที่ยังไม่ตายก็มีเสียง เวลาตายก็หมดเสียง
คือหมายความว่าหมดชาติ

เมื่อถึงเวลานั้น เราจะรู้ได้ว่า
จิตที่เราทำสมาธิไว้นั้นมีประโยชน์เพียงใด
เพราะว่าเวลาที่จิตของเราจะออกจากร่างนั้น
สมาธินี้จะรวมประชุมให้ผลประโยชน์แก่เราอย่างเต็มที่
เมื่อร่างกายแตกดับไปแต่ใจของเรานั้น
ไม่ได้แตกดับไปตามร่างกาย

ใจนี้เรียกว่าเป็นอมตะ ไม่ใช่เป็นสิ่งที่เป็นวัตถุของโลก
ร่างกายนี้เป็นวัตถุของโลกเท่านั้นเองเกิดมาเพื่อดับโลกไป
เรียกว่า มนุษยโลก แต่ใจนั้นไม่ใช่เป็นเรื่องของโลก
ไม่ได้ดับไปกับโลกแต่เป็นอมตะ เป็นสิ่งที่ไม่ตาย
ร่างกายนี้เป็นสิ่งที่ตาย ส่วนใจนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ตาย
เมื่อใจเป็นสิ่งที่ไม่ตายใจจึงเป็นสิ่งที่มีคุณค่าสูง
ที่เราพากันปฏิบัตินี้ ก็ถูกต้องแล้ว

ด้วยเหตุนี้เองท่านผู้ที่มีความฉลาด
มีความเข้าใจในตัวของตนเองเราเรียกท่านผู้นั้นว่า เมธีชน
หรือเรียกว่า คนผู้ที่มีปัญญา หรือเรียกว่า วิญญูชน
ชนผู้ที่มีความรู้สูง ผู้ที่มีความรู้สูงหรือผู้ที่มี "ปัญญาที่ถูกต้อง" นั้น
ท่านเหล่านั้นได้เป็นผู้ที่เข้าใจ หาหนทางที่จะปฏิบัติความดีเหล่านั้น
ไม่ว่าจะทุกข์ยากลำบากแค่ไหน ท่านเหล่านั้นท่านก็ยอมกัน





รวมคำสอนและประวัติ “หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43841