คติธรรมของหลวงตาบัว ญาณสัมปันโน
(พระธรรมวิสุทธิมงคล)
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี



คนที่มีศาสนาเป็นหลักใจ จะเป็นคนขยันหมั่นเพียรในการงาน
เพื่อแสวงหาทรัพย์ รู้จักเก็บหอมรอมริบ ไม่สุรุ่ยสุร่าย เป็นคนชอบประหยัด
รู้จักพรางตัวกับคนทุกเพศที่ไม่แน่ใจในความประพฤติของเขาซึ่งมาเกี่ยวข้องกับตน
เพื่อรักษาตัวและสมบัติให้ปลอดภัย

ตราบใดที่ใจยังปล่อยตัวไปตามกระแสความอยาก
อันเป็นทางเสื่อมโทรมสุขภาพและโภคทรัพย์ ไม่มีการหักห้ามต้านทานบ้าง
ยังจะไม่เจอความสุขความเจริญดังใจหมายอยู่อย่างนั้น

สมบัติในแผ่นดินเป็นเครื่องอาศัย ถ้าจิตยึดมากก็ทุกข์มาก
สมบัตินั้นๆ ก็มีอิทธิพลกับใจมาก ท่านจึงสอนให้รู้เท่าทันสมบัติ
ซึ่งเป็นสิ่งอาศัยนั้นๆ ด้วยปัญญา

ใครจะมั่งมีศรีสุขเพียงใดก็ตามเถอะ
ถ้าหัวใจแห้งผากจากธรรมก็ไม่สามารถอำนวยความสุข
ลดความทุกข์ในใจของเขาให้ลดน้อยลงได้บ้างเลย
ความคิดความปรุงทุกแง่ทุกมุมที่แสดงออกมาจากใจนั้น
ล้วนแต่เป็นบงการของกิเลสให้คิดแทบทั้งสิ้น
และก่อความไม่สงบแก่ใจอยู่ตลอดเวลา

ถ้ามีศีลมีธรรมเป็นเครื่องรักษาตัว เป็นเครื่องป้องกันตัวก็อยู่ผาสุกเย็นใจ
อยู่คนเีดียวก็สบาย เพราะอยู่ด้วยธรรมครองใจ

ผู้ีมีปัญญาไม่ควรให้สิ่งที่ล่วงมาแล้วตามมา
ไม่ควรหวังในสิ่งที่ยังไม่มาถึง

ใจของเราถ้าแห้งผากจากอรรถจากธรรม
จะมีแต่ความหิวโหย ความกระวนกระวาย
ตายไปด้วยความทุกข์ยากลำบากความทรมาน

ปลอมอะไรก็ตาม สำคัญที่ปลอมใจตัวเอง
หลอกตัวเองนี่เป็นสิ่งสำคัญมาก ควรจะได้พินิจพิจารณากัน



คัดลอกจาก : หนังสือคติธรรมะพระหลวงตา
รวบรวมและจัดพิมพ์แจกเป็นธรรมทานโดยคณะศิษยานุศิษย์.
พิมพ์ครั้งที่ ๓. มีนาคม ๒๕๕๔, หน้า ๒๐-๒๑

รวมคำสอน “หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38517

ประวัติและปฏิปทา “หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=24738