...สมัยที่ท่านท่องเที่ยวภาวนาอยู่ทางอำเภอศรีสงคราม จังหวัดนครพนม
บรรยากาศตามท้องทุ่ง มีนกกระเรียนและนกเขียนลงมาหากินอยู่นั้น
เหตุการณ์น่าสลดสังเวชก็เกิดขึ้นจากน้ำมือนายพรานผู้ใจบาปดังนี้

"ตัวผู้ถูกนายพรานยิง พอตัวผู้ถูกยิง ตัวเมียบินร่อนขึ้นข้างบน
ร่อนดูผัวตัวเอง ถูกปืนกำลังดิ้นทุรนทุรายตายอยู่ต่อหน้า มันเสียใจมาก
จึงฆ่าตัวตายตามโดยบินดิ่งหัวปักลงพื้นดินคอหักตายทันที
ตายลงตรงซากศพผัวมันนั่นเอง"

ท่านให้ข้อคิดคติธรรมจากเหตุการณ์ครั้งนี้ว่า
มนุษย์เราต่างก็มีความจำเป็นและหวังความช่วยเหลือ
ระหว่างเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ก็หวังพึ่งกัน
หากมนุษย์อยู่ด้วยกันพึ่งกันไม่ได้ย่อมไม่มีความหมาย
สู้สัตว์เขายังช่วยกัน ท่านยกเอาเรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ว่า

"แม้สัตว์เขายังรักกัน เขายังช่วยกันถึงขั้นสละชีวิตยอมตายด้วยกัน
ส่วนนายพรานนั้นก็คงดีใจที่ได้นกเอาไปกินทั้งสองตัว
มันดีใจจะได้ไปตกนรกนะสิ นกสองผัวเมียนั้นเขาตาย
ด้วยความเสียใจสุดขีดถึงชีวิตสละได้เลย
ส่วนตัวนายพรานนี้ก็ดีใจสุดขีดว่า ยิงนัดเดียวได้นกสองตัว
ป่านนี้ไอ้คนที่ฆ่าไปจมอยู่ในนรกนั่นแหละ...