"ชิตํ เม ๆ เราชนะมันแล้ว"
".. อันนี้ก็มีในธรรมบทเรื่อง "พราหมณ์จูเฬกสาฏก" เป็นฤดูหนาว พราหมณ์สองคนผัวเมียมีผ้าผืนหนึ่ง ครั้นเวลาเมียห่มแล้วผัวก็ไม่ได้ห่ม เวลาผัวห่มแล้วเมียก็ไม่ได้ห่ม
พอดีไปฟังเทศน์พระพุทธเจ้า "เกิดศรัทธาความเลื่อมใสว่าจะเอาผ้านี้สละไปทาน แต่คิดห่วงยายแก่นี่ ขยับว่าจะทานทีไรคิดห่วงยายแก่นี่" ปฐมยามผ่านไป มัชฌิมยามก็ยังทานไม่ได้ทานผ้าผืนนั้น "จนกระทั่งปัจฉิมยาม ยามสุดท้ายก็เลยเป็นก็เป็นตายก็ตาย เราให้ทานนี้ยายคนนี้ก็จะได้บุญกับเราจะเป็นอะไรไป เอ้า ทาน"
พระพุทธเจ้าเลยทรงอุทาน "โอ้โห นี่ถ้าหากว่าทานตั้งแต่เริ่มแรก ตั้งแต่จิตเริ่มแรกคิดนั้น แกจะได้เป็นมหาเศรษฐีอย่างนั้นๆ" ทีนี้มาขั้นที่ ๒ แกลดลงมาเป็นเศรษฐี ครั้งที่ ๓ นี้แกไม่ได้เป็นเศรษฐีแหละ เป็นประเภทนั้น ๓ ประเภท ครั้งที่ ๓ ถึงได้สำเร็จ
พอสำเร็จแล้วก็ออกอุทาน พราหมณ์คนนั้นว่า "ชิตํ เม ชิตํ เม เราชนะมันแล้วๆ ไปไหนก็บอก ชิตํ เม ชิตํ เม เราชนะมันแล้วๆ" คนชาวบ้าน เขาเลยหาว่าพราหมณ์แก่คนนั้นเป็นบ้าละที่นี่ ความจริงพวกนั้นเป็นบ้า เป็นยังไง .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 02&CatID=2