"แม่น้ำ เสมอด้วยตัณหาไม่มี"
" .. อำนาจมาก "คืออำนาจของกิเลส มันไปเที่ยวกอบเที่ยวโกยเที่ยวบีบบี้สีไฟหมด" ถ้า "อำนาจของธรรม เฉลี่ยให้มีความสุขทั่วหน้ากัน นี่เรียกว่าธรรม" อยู่ด้วยกันเป็นผาสุก ตั้งแต่สัตว์ถึงบุคคลเป็นความสุขเสมอหน้ากันถ้าเป็นธรรม
ถ้าเป็นกิเลสแล้วเที่ยวกอบเที่ยวโกยเที่ยวรีดเที่ยวไถ บีบคั้นเอาได้ทุกแบบทุกฉบับ "เห็นไหมสงครามที่เกิดอยู่เวลานี้ เกิดเพื่ออะไร นั่นละสงครามความโลภ" ได้ไม่พอ ๆ กินจนกระทั่งวันตายมันก็ไม่พอในหัวใจ เพราะกิเลสไม่เคยสร้างความพอ
ท่านบอกว่า "นตฺถิ ตณฺหาสมา นที แม่น้ำทั้งหลายเสมอด้วยตัณหา คือความอยากความทะเยอทะยานนี้ไม่มี" อันนี้ไม่มีฝั่งพวกตัณหาความอยากความทะเยอทะยาน "แม่น้ำมหาสมุทรยังมีฝั่ง เรื่องกิเลสตัณหาไม่มีฝั่ง" ท่านจึงเทียบเอาไว้อย่างนี้แหละ
เหล่านี้มันอยู่หัวใจใครล่ะ มันอยู่หัวใจเราทุกคน "เอาธรรมเข้ามาเป็นขอบเขต บีบบังคับให้มันอยู่ในกรอบ เรียกว่าฝั่ง" เอาธรรมเป็นฝั่งกั้นกิเลสไม่ให้มันล้นฝั่งไปเผาโลกเผาสงสารให้แหลกเหลวไปหมด พากันจำให้ดี .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
