"สรณะที่พึ่งของใจ"
" .. พุทธศาสนา ท่านสอนหลายชั้น หลายภูมิ ชั้นใดที่ควรปฏิบัติอย่างไร เช่น "คนยังไม่เคยรู้จักการทำบุญให้ทาน" ซึ่งเป็นฐานแห่งความดีในเบื้องต้น "ท่านก็สอนให้รู้จักทำบุญ ให้ทาน รักษาศีล" นี่ก็เป็นความดีแต่ละอย่าง ๆ เป็น "สรณะ ของใจด้วยกัน"
นี่เป็น "ขั้นหนึ่งของสรณะ" คือ "หลักใจ ที่พึ่งของใจ" แล้วสอนให้ยึด "พุทโธ ธัมโม สังโฆ" นี่ก็เป็นนามธรรมอันเลิศ "ซึ่งเป็นหลักของใจ" เช่นเดียวกัน
นอกจากนั้น "ก็เจริญจิตตภาวนา" เช่น กำหนด "พุทโธ" เป็นต้น ไว้ภายในจิตในขณะที่ภาวนา หรือจะไปไหนมาไหน ให้มีความระลึกรู้อยู่กับคำบริกรรมนั้น ๆ มี "พุทโธ" เป็นต้น "ก็ชื่อว่า จิต มีหลักยึดอยู่ตลอดไป ตามขณะที่ตนระลึกได้"
หากจะคลาดเคลื่อนไปบ้าง "เผลอไปบ้างในบางกาลบางเวลา" แต่ก็ยังทราบอยู่ว่า "มีที่พึ่งของใจ คือ พุทโธ" เป็นต้น .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
