"โทสะคือไฟ ไหม้ตัวเองก่อน"
" .. โทสะเกิดขึ้น "พึงระงับด้วยความเมตตาหนึ่ง" ระงับด้วยการมองคนอื่นในแง่เหตุผลหนึ่ง "มองกันในแง่ให้อภัยหนึ่ง" มองกันในสมานัตตตา ไม่ถือตัวหนึ่ง
"พิจารณาเรื่องราวที่ให้เกิดโทสะนั้นด้วยเหตุผลหนึ่ง" และย้อนเข้ามาดูตัวที่กำลังโกรธกำลังโมโหโทโสอยู่นั้น "คือตัวพิษตัวภัย ตัวไฟเผาลนจิตใจอยู่ในขณะนั้น" ก่อนอื่นที่จะลุกลามไปไหม้ผู้อื่น "ต้องไหม้ผู้โกรธผู้โมโหโทโสก่อนผู้อื่น" นี่เป็นจุดสำคัญ
"ให้ดูที่จุดนี้ซึ่งเป็นจุดเกิดขึ้นแห่งภัย" คือโทสะหรือความโกรธ เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้เป็นภัยก็ระงับดับกันที่ตรงนี้ ด้วยอุบายวิธีการต่าง ๆ ที่จะระงับดับมันได้
เช่นเดียวกับเราคิดในทางผิดมันเกิดโทสะขึ้นมา "ก็ให้เห็นว่าโทสะเป็นภัยแก่ตัวเราเอง" แล้วรีบระงับดับที่ตรงมันเกิด "คือเกิดที่จิตนั้น" ไม่ให้กระจายออกไปสู่ผู้อื่น .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 25&CatID=3
