"จิตตัวอันธพาล"
" .. "ให้ตั้งใจภาวนาทำใจให้สงบ" อย่าคิดอย่าส่ายอย่าแส่ เรื่องใครก็ตามอย่าถือเป็นเรื่องสำคัญ "ยิ่งกว่าเรื่องที่มันคิดมันปรุงขึ้นจากใจตัวเอง ตัวนี้ตัวเป็นภัย" มันคิดเรื่องนั้นคิดเรื่องนี้ คิดไปไม่หยุดไม่ถอย "นี่ละจิตตัวนี้ตัวอันธพาล"
บังคับอย่าให้มันคิดไป "ดูหัวใจตัวเองตัวเป็นอันธพาล" ตัวนี้เป็นอันธพาล มันไปคิดว่าคนนั้นไม่ดีคนนี้ไม่ดี "ยกโทษคนนั้นยกโทษคนนี้" ตัวอันธพาลไม่ยกโทษมัน มันก็ยิ่งสนุกเพ่นพ่าน เป็นอย่างนั้นละ "นักภาวนาดูตั้งแต่ภายนอกไม่ดูตัวเอง" เสีย ผิด
ดูหัวใจ มันแป๊บออกมาคิดปั๊บ "มีสติแล้วมันจะดับทันที ถ้ามีสติครอบตลอดคิดไม่ได้มันไม่คิด สติสำคัญมาก" ใครภาวนาถ้าสติจับติดตลอดเวลาแล้วกิเลสจะไม่เกิด ถ้าเผลอเมื่อไรปั๊บออก นั่นละเวลามันออกกิเลสออกไปพร้อมกัน ไปเอาไฟมาเผาเรา
"ถ้าสติมีอยู่แล้วไม่ออก สงบ" ต่อไปนานเข้า ๆ ก็สงบ ๆ แน่นหนามั่นคงขึ้น เพราะสติควบคุม "ถ้าภาวนาไม่มีสติไม่เป็นท่า" พากันจำให้ดี สอนทุกแง่ทุกมุมละ มาภาวนาอย่าไปดูใคร ดูหัวใจเจ้าของ .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 98&CatID=2
