ท่านพ่อลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ
เมื่อจิตของเราเมตตาตัวอย่างนี้ จิตอยู่ในที่ว่างอย่างนี้ ตัวเราก็ยิ่งโปร่งและปลอดภัย อะไรจะมาทำอันตรายในภาวะของเราเราก็รู้ได้หมด เหมือนกับคนที่อยู่กลางแจ้งย่อมรู้ย่อมเห็นเหตุการณ์ได้ทุกทิศ อานิสงส์ของจิตที่อยู่ในที่ว่างนั้นคือ ความรู้สูงก็มีความสว่างมาก แสงสว่างก็มีโดยลำดับ กลางวันก็จ้า กลางคืนก็สว่าง ไม่เหมือนกับแสงพระอาทิตย์ที่สว่างแต่กลางวัน ดังนี้จึงเรียกว่า “ธมฺโม ปทีโป” ธรรมะเหมือนดวงประทีป
เมื่อจิตเกิดวิชชาได้อย่างนี้ก็เป็นโลกุตตระ ถ้าเกิดในดวงจิตของใครคนนั้นก็ไม่มีทุกข์ ท่านเปรียบความสุขอันนี้เหมือนกับสุกเนื้อทองคำ มันสุกกลับกลอกสุกไม่จริง เพราะผลไม้ของโลกนั้นบางทีข้างนอกเหลืองแต่ข้างในเปรี้ยว ไม่สุก บางทีข้างนอกเขียวแต่ข้างในสุกหวาน บางอย่างก็สุกจนดำแต่ข้างในยังกินได้ดังนี้ จึงเป็นความสุขที่หาความยุติธรรมไม่ได้ในโลกโลกีย์ ถ้าเราเผลอไปก็เสียเหมือนเก็บผลมะม่วงหรือขนุนสุกไว้ ถ้าลืมกินไปก็เป็นหนอนเน่าเสียไปเลย สุกผลไม้จึงดีแต่ที่เราไม่เผลอไม่ลืมเท่านั้น เมื่อเป็นดังนี้ ความสุขโนโลกโลกีย์มันจะวิเศษวิโสอะไร? พระพุทธเจ้าท่านจึงทรงเปรียบว่าเหมือนผลไม้
คัดลอกจาก
หนังสือแนวทางปฏิบัติ วิปัสสนา-กัมมัฏฐาน เล่ม ๒
พระอาจารย์ลี ธัมมธโร. มกราคม, ๒๕๕๓. หน้า ๑๔๔
◇◆ ประวัติและคำสอน “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38679
◇◆ ประมวลภาพ “พระธุตังคเจดีย์-ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=38&t=42731