ท่านพ่อลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ
เรื่องจิตใจของคนเรานี้กล่าวโดยย่อๆ ก็มีอยู่ ๒ ใจ คือ ใจหนึ่งชอบทำบุญ อีกใจหนึ่งชอบทำบาป ใจเดียวนี้แหละแต่มันมี ๒ ใจ บางคราวที่บุญเข้ามาสิงใจก็นึกอยากจะทำบุญ คราวใดที่บาปเข้ามาสิงใจก็นึกอยากจะทำบาป นี่เรียกว่า “อกุศลธรรม” เข้ามาสิงดวงจิตของเราจึงพะเวพะวังอยู่อย่างนี้
เหตุนั้นพระพุทธเจ้าจึงทรงสอนให้คนมีวิชชาจะได้รู้จักว่าอันใดเป็นบุญกุศล อันใดเป็นบาปอกุศล ถ้าอวิชชามันปิดใจเราอยู่ เราก็จะมองไม่เห็นอะไรได้ถนัด เหมือนกับมีหมอกมาบังตาไว้ ถ้าความรู้ของเราออกไปห่างไกลจากโลกมากนักก็จะยิ่งมองไม่เห็นอะไรเลย เหมือนคนที่อยู่บนเครื่องบินสูงๆ แล้วมองลงมายังพื้นดินข้างล่างก็ย่อมจะมองเห็นบ้านเรือนหรือวัตถุอะไรๆ ไม่ชัดเจนเหมือนกับเมื่อยังอยู่บนภาคพื้นดิน ยิ่งสูงขึ้นไปเท่าไรก็ยิ่งเป็นหมอกไปหมด มองไม่เห็นอะไรเลยแม้แต่ผู้คน
เหตุนั้นพระพุทธเจ้าจึงทรงสอนให้พากันหาวิชชาใส่ตัวเองไว้ให้มากๆ เพื่อหูตาของเราจะได้สว่างแจ่มใส ไม่มีเมฆหมอกมาปิดบัง
คัดลอกจาก
หนังสือแนวทางปฏิบัติ วิปัสสนา-กัมมัฏฐาน เล่ม ๒
พระอาจารย์ลี ธัมมธโร. มกราคม, ๒๕๕๓. หน้า ๑๕๗-๑๕๘
◇◆ ประวัติและคำสอน “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38679
◇◆ ประมวลภาพ “พระธุตังคเจดีย์-ท่านพ่อลี-วัดอโศการาม” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=38&t=42731