ต้องขออภัยคุณเจ้าของกระทู้ด้วยครับ
ที่ผมลบข้อความไป อย่างไม่ได้อธิบายอะไร
พอลบไปแล้วก็รู้สึกว่าไม่ค่อยปลอดโปร่งใจเท่าไร เมื่อนึกถึง


จึงกลับมาอธิบายซะหน่อย

ที่จริงแล้ว ผมเป็นคนที่ไม่นิยม เอาความคิดของคนอื่นมา
หรือถ้าจะเอาของใครมาก็ไม่ชอบเอามาแบบทั้งดุ้น แต่ต้องมีของตัวเองอยู่บ้าง

แต่เนื้อความที่ผมเอามาแสดงไว้ก่อนหน้านั้น ก็คือคำคม ที่เอามาจากหนังสือ
เพราะผมยังคิดอะไรคมๆไม่ออก จึงเลือกหยิบมาหนึ่งข้อความ
แต่พอเอามาแล้ว ก็รู้สึกรำคาญตัวเอง แบบแปลกๆ
ผมจึง ย้อนกลับมาลบข้อความออก

ไว้รอให้สมองปลอดโปร่ง อารมณ์อ่อนโยนกว่านี้ คงได้มีมาร่วมบันเทิงครับ


แวะมาชี้แจงเพียงเท่านี้ครับ

ขอบคุณค่ะ...คุณบัวศกล ที่แวะมาเยี่ยม
แฮ่ะ ๆ ปลายฟ้าไม่มีตาทิพย์นะ
เลยไม่รู้ว่าคุณเขียนอะไร....
แล้วแวะมาบ่อยๆนะค่ะ...สาธุ..ค่ะ..สาธุ.

สาธุ..ค่ะ..สาธุ
ขอบคุณคุณน้ำมากๆค่ะ....เข้ามาบ่อยๆนะค่ะ...น้องคนนี้คงไม่เหงาหงอย

และก็แอบย่องไปลบอีกแล้ว...หรือ...ว่าถูกผู้หวังดีลบไปหน๋อ...
พอดีจะ...เข้าไปต่อ...แต่หาไม่เจอ...ไม่เป็นไร...
คือเราไม่ได้คิดอะไร...
เคยดูหนังเรื่อง แม็ททริก ภาค 1 จำตอนช่วงต้น ๆ ของเรื่อง...
ที่มีนัย "ให้ตามกระต่ายขาวไป..." ได้รึเปล่า...
ตัวกระต่ายไม่ได้มีความหมายอะไร...
แต่สิ่งที่กระต่ายตัวนั้นจะนำไปเพื่อเจออีกสิ่ง...นั่นเป็นอีกเรื่อง...
เช่นนั้น...เอง
ถ้าดูแล้วลืมไปแล้ว...ลองเอากลับมาดูใหม่...ก็ได้นะ...
เราเองก็ว่าจะเอากลับมาดูใหม่ทั้ง 4 ภาคเลย...อืมห์...
หนัง si-fi เรื่องนี้...ช่างจินตนาการไปได้...

ผมก็แอบเข้ามาเรื่อย ๆ ครับ...
เพราะมีแต่กลอนเพราะ ๆ
ผมเองก็ไม่ค่อยถนัดที่จะร่ายกลอน...
นอกจากจะมีคนส่งลูกสวย ๆ ลอยมา...
แล้วจังหวะผม...มันดันพร้อมอยู่แล้ว...
ผมก็แค่เตะเข้าประตู...ชิว ชิว...

แต่ตอนนี้ผมยังไม่เห็นลูกสวย ๆ ลอยมาครับ...
ยังไงคุณก็เดาะบอลเล่นให้ผมดูไปก่อนนะคร๊าบบบบ...

บอกกล่าวแก่ท่านสหายเฒ่าเพื่อทราบ อันข้อความที่คุณถามถึงนั้น
ผมก็เป็นผู้ลบเอง

เนื่องจากมีเจตนาให้ท่านทราบ และเมื่อคิดว่าท่านคงรับทราบแล้ว
ก็ไม่รู้จะเก็บเธอเอาไว้ทำไม................จึงอันเชิญเธอไปนิพพานซะแต่โดยพลัน

ทุกวันนี้ผมรู้สึกว่าตัวเอง ไม่ค่อยมีความมั่นใจในการแสดงความเห็นเหมือนแต่ก่อน
พอเจอกระทู้อะไรที่คิดว่าตนเองสามารถจะตอบได้ จิตมันก็ปิดกั้นทันที และมันจะไม่อยากตอบ

ประสบการณ์ จากลานธรรมเสวนา ทำให้ผมชักกลัวที่จะแสดงความรู้ออกไป
ถึงแม้ว่าจะมั่นใจ บริสุทธิ์ใจ หรือหวังดีแค่ไหน ผมก็ไม่มั่นใจที่จะแสดงความรู้อะไร
ออกไปเพื่อให้ใครรู้ เหมือนแต่ก่อนๆ และยิ่งกลัวว่าการแสดงความรู้
อาจจะทำให้ใครรู้หรือใครคิดว่าผมรู้อะไร

บทเรียนจากที่นั่น ทำให้ได้รู้ว่า นักปฏิบัติที่จิตใจคับแคบและคร่ำครึยังมีอยู่
พวกเขาอาจจะไม่สบายใจได้ ถ้าผมตอบอะไรที่แหวกแนวออกไปจากที่เขาเคยรู้

การอยู่กับบทธรรมพื้นๆเรียบง่าย กลับสบายใจกว่า เพราะผู้ที่คิดว่าตนมีธรรมะลึกซึ้งสูงส่ง
เขาจะได้สบายใจ และผมก็จะสบายใจด้วยที่ไม่สร้างความลำบากใจให้ใครเขา


เพราะที่จริงแล้ว ผมก็รู้ตัว ว่าการแสดงความเห็นของผม
มันชอบเผลอหลุดออกไปในทางเกินตัวอยู่บ่อยๆ

จึงเปลี่ยนการปฏิบัติใหม่โดยฝึกการควบคุมความรู้ให้มากกว่าก่อนๆ
เผื่อว่า ตัวผม จะมีความผาสุกยิ่งขึ้น