หมดหน้าที่ งานเขาใช้ หน้าตาสวย
ก็ร่วงโรย แปรธาตุไป ให้เห็นเห็น
เกิดก่อธาตุ สลายธาตุ ไม่ว่างเว้น
ทุกสิ่งเป็น ธรรมชาติ ธรรมดาธรรมดา

อารมณ์ก่อ เพราะใจจ่อ ไปหมายมั่น
ยึดผูกพัน โลกธรรม ด้วยปรารถนา
เพลินด้วยหลง หลงด้วยเพลิน เกินอัตตา
ที่สุดคว้า ลมลม ขื่นขมใจ

ไตรลักษณ์ล้วน ปรากฏ ทุกขณะ
มิอาจจะ- แจ้งสว่าง กระจ่างใส
อนาถโอ้ สายตา ธุลีไล้
มิอาจไข ไตรลักษณ์ ประจักษ์จินต์

หมดหน้าที่ งานเขาใช้ หน้าตาสวย
ก็ร่วงโรย แปรธาตุไป ไม่สุดสิ้น
เกิดก่อธาตุ สลายธาตุ เป็นอาจิณ
หักภพภินท์ เพราะใจแจ่ม สว่างธรรม

ขอบคุณครับท่าน อักษราภรณ์

เพราะดวงจิต ติดกามสัญญา
เวทนา จืงก่อ ล่อจิตใส
ลวงให้เห็น ดั่งเป็น เช่นความนัย
จิตจึ่งไม่ ออกมา จากวังวน

กอดนิวรณ์ ที่นอนหนุน อยู่เป็นนิจ
จึ่งผูกจิต ว่ายเวียนไป ให้สับสน
ไม่กำจัด ออกจากจิต ติดวกวน
ปัญญาจึง ทุรพล วนต่อไป

ไม่สามารถ ให้จิต สู่ตั้งมั่น
จึงไหวหวั่น จิตไม่จ่อ ก่อความใส
สัมม์สมาธิ จึงไม่ได้ อย่างตั้งไว้
จิตจึงไม่ สู่มรรคา มหามุนี



เจริญในธรรมค่ะ

ใบตองตกแต่งได้ ตามใจ
ใจก็แต่งได้โดยใจ ยึดมั่น
ปล่อยวางได้ยามใด หลุดพ้น
เหนือสุขเหนือทุกข์กั้น หลากล้วน ตามใจ

สวัสดีครับท่าน อักษราภรณ์ ท่านกระบี่ไร้เงา ต้องขออภัย
ที่เข้ามาตอบช้า เข้าไม่ได้ ไม่รู้เป็นไร เลยจำเป็นต้องใช้
คำว่า สิริมงคล1 จึงเข้ามาได้ ขอบคุณที่ต่อกลอนครับ

สิริมงคล