เหนื่อยนักก็พักเหนื่อย ความหมายตรงตัวค่ะ เหมือนกับเราเดิน..รู้สึกว่าล้าก็หยุดพักขาของเราบ้างแล้วเดินต่อไป
ไม่ก้าวหน้า ก็ถอยหลัง ยกตัวอย่างการเดินเช่นกัน เพียงแค่เราหยุดเดิน ๑ ก้าว ก็เท่ากับเราถอยหลังไป ๑ ก้าว แล้วค่ะ เพราะในขณะที่เราหยุดเดิน แต่คนอื่นยังเดินอยู่ คงไม่ต่างอะไรกับเราถอยหลังนั่นเอง

ไม่ใช่ผู้รู้นะคะ เพียงความเห็นของตัวเองเท่านั้นค่ะ ยังมองได้อีกหลายมุม

อนุโมทนาค่ะ

ห่างหายไปหลายวัน คิดถึงลานธรรมและกัลยาณธรรมเสมอ แวะมาทักทายกันบ้างนะคะ สำหรับนักธรรมที่เดินทางอยู่

มอบน้ำใจให้แก่กัน..แม้ในวันที่ท้อแท้ เพียงคำพูดของใครสักคนที่มีความเอื้ออาทรและห่วงใย ถึงจะไม่ใช่คนที่รักหรือคุ้นเคย แต่คุณเชื่อไหมว่า..คุณค่านั้นมีมากมาย อาจจะทำให้คนที่ใจสลายมีแรงสู้ต่อไป คนที่ป่วยไข้ มีกำลังใจสู้โรคร้าย คนที่ทำงานหนัก มีใจที่ไม่ท้อถอยกับงาน รวมไปถึง..คนที่เดินทางไกล เพื่อให้พบธรรม ไม่อ่อนแรงอ่อนล้าที่จะก้าวต่อไป

หลายท่านเดินเข้าวัด..เพราะทุกข์
หลายท่านปฏิบัติธรรม..เพราะทุกข์
หลายท่านเข้าหาพระธรรม..เพราะทุกข์
แต่อย่างน้อยที่สุด..ท่านเดินมาถูกทางแล้ว
สุดแท้แต่ว่า ท่านต้องใช้เวลามากน้อยเท่าไหร่
ในการเดินไปให้ถึงทางธรรมอย่างแท้จริง

ที่พักของนักเดินทาง...ธรรม...

พักจากอะไร...หน๋อ...

ถ้าพักจากความเหนื่อยของการเดินทางในเส้นทางนี้...

...ธรรม...ไม่ได้ทำให้ผู้เดินทางที่เพียรเดินในทางนี้......เหนื่อย
คนเรานั้น.......เหนื่อยกับการเดินทางที่เกลือกกลั้วไปกับกิเลส ตัณหา......
และ...ธรรมนี่ล่ะ ......คือการมุ่งหน้าสู่ที่พัก...

ผมคิดว่า.....นักเดินทางธรรมไม่มีคำว่าพัก.......จนกว่าจะเสร็จกิจ...
คำว่าพัก...สำหรับนักเดินทาง...ธรรม
ในแง่หนึ่งคือ...การแวะทักทายกิเลส......อีกแง่หนึ่งคือ...เสร็จกิจ...

อ้าววววววว...นี่ผมก็กำลังมาแวะพักอยู่......นี่หว่า