เมื่อพินิจพิศเห็นเป็นฉากตอน
ความต่อเนื่องก็จรจากวิถี
เกิดคมชัดภาพกรรมในชีวี
เหมือนดั่งมีเครื่องชลอก่อปัญญา
มีใครทำไม่ดีให้เราเห็น
ก็รู้เป็นวิบากหลากมาหา
ไร้ประโยชน์โกรธเรื่องที่มีมา
หากนำพาจักเกิดบาปอาบที่ใจ
เมื่อเขาทำไม่ดีย่อมมีผล
สนองเขาอย่างเหมาะตนแม้นชาติไหน
เราไม่ต้องสาปแช่งแสดงอะไร
เขาย่อมรับผลชั่วไปอย่างแน่นอน
หากเราพลาดท่าโกรธคาดโทษเขา
ใจของเราบังเกิดความเน่าหนอน
มีกิเลสอกุศลผลร้าวรอน
ตามมาถอนทุนเราเหมือนเขาเลย
เมื่อพินิจพิศเห็นเป็นเหตุผล
เราต้องฝึกใจตนอย่าเพิกเฉย
ฝึกเมตตาแก่ตนให้คุ้นเคย
ป้องกันบาปไม่เผยเข้าสู่ใจ
ความถี่บ่อยจะสร้างรอยแยกชีวิต
เมื่อเราเขาต่างจริตและนิสัย
อนาคตเขากับเราย่อมห่างไกล
เพราะว่าไม่มีความเหมือนมาเลื่อนทาง
เมื่อพินิจพิศเห็นเส้นทางแล้ว
จงแน่แนวฝึกตนให้พ้นหมาง
แก้ไขเขาไม่ได้ก็ปล่อยวาง
แล้วมาสร้างใจเราให้พ้นภัย
| ไฟล์แนป: |
|
1458.jpg [ 55.54 KiB | เปิดดู 2741 ครั้ง ] |
