คนชั่วช้า แต่สำนึก ระลึกรู้
น่าเชิดชู ควรอภัย ไม่เหยียบย่ำ
ซ้ำเพียรบุญ สร้างกุศล เร่งพ้นกรรม
ย่อมเลิศล้ำ ไปสู่แคว้น แดนวิมาน

ที่นคร สาวัตถี มีเรื่องเล่า
เป็นเรื่องเก่า เขียนไว้ดี มีหลักฐาน
ณ คืนหนึ่ง มีแสงไฟ ใหญ่ตระการ
ที่ในบ้าน ของหญิงหนึ่ง ( นางมันตานี ) ซึ่งตั้งครรภ์

แสงสว่าง แผ่รังสี ที่ยิ่งใหญ่
ส่องไปไกล มองเห็น เป็นชั้นๆ
ประเดี๋ยวเดียว เด็กก็คลอด ปลอดภัยพลัน
เป็นเด็กชาย ผิวพรรณ วรรณะงาม

ผู้บิดา ซึ่งเป็นพราหมณ์ ตามประคบ
เข้าสมทบ ลูบไล้ สุดใจห้าม
ณ บนฟ้า มีเสียงร้อง ก้องคำราม
ดูฤกษ์ยาม คืนนี้ มิมีคุณ

เป็นฤกษ์โจร โหรทำนาย ทายว่าแย่
จะฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ มีแต่วุ่น
มิอาจหวัง ได้อาศัย พึ่งใบบุญ
ด้วยบาปหนุน มาแต่ก่อน ย้อนกลับคืน

ผู้บิดา นอนตรึก นึกเรื่องนี้
ทำไงดี แสนอึดอัด ยากขัดขืน
ดั่งดวงใจ โดนสุม รุมด้วยฟืน
ลุกขึ้นยืน ก้าวเท้า เข้าสู่วัง

เพื่อเข้าเฝ้า พระราชา ปรึกษาท่าน
ค่อยๆคลาน ก้มผ่าน ม่านด้านหลัง
พระราชา นั่งติดห้อง ท้องพระคลัง
กล่าวเสียงดัง มีอะไร ให้ช่วยฤา

ขอย้อนเล่า เรื่องราว คร่าวๆก่อน
อันบิดร เด็กน้อยนั่น นั้นมีชื่อ
พราหมณ์คัคคะ เป็นคนดี มีฝีมือ
ที่เลื่องลือ คือดูฤกษ์ ได้เกริกไกร...

...พระราชา ตะโกนย้ำ ซ้ำสองหน
พราหมณ์คัคคะ ร้อนรน ปนหมองไหม้
แล้วเล่าเรื่อง เด็กที่เกิด เปิดความนัย
ว่าเด็กน้อย คือภัย ในแผ่นดิน

ขอพระองค์ จงจับตัว ปลิดหัวเด็ก
มหาดเล็ก นั่งอยู่ใกล้ ใจแทบสิ้น
พราหมณ์คัคคะ กล่าววาจา น้ำตาริน
พระราชา ได้ยิน ผินพักต์เมิน

ช้าก่อนหนา ท่านพราหมณ์ ขอถามก่อน
อย่าใจร้อน อย่ามองแต่ แค่ผิวเผิน
สิ่งที่เกิด อาจจะเป็น เช่นบังเอิญ
ข้าขอเชิญ ท่านจงนั่ง ตั้งใจฟัง

เจ้าจงเลี้ยง ลูกไว้ อย่าไกลห่าง
อย่าละวาง จำไว้หนา ที่ข้าสั่ง
ฟังดีๆ แต่นี้ไป ให้ระวัง
อย่าเผลอพลั้ง ปล่อยไปไหน จนไกลตา

เมื่อได้ยิน เช่นนั้น พราหมณ์หันกลับ
ไหว้คำนับ เดินลง ที่ตรงท่า
พายเรือออก เคลื่อนไป ในคงคา
เสียงเด็กน้อย ร้องจ้า ท้องฟ้าดำ

พราหมณ์คัคคะ เกิดโทสะ จะโยนทิ้ง
เสียงร้องนิ่ง ฝนโปรยหล่น จนชุ่มฉ่ำ
เริ่มคิดได้ ไม่อยากก่อ ต่อเวรกรรม
ฝนพรำๆ หยุดสนิท จิตเริ่มเย็น

แล้วจากนั้น ก้มลงจูบ ลูบใบหน้า
พลันน้ำตา รินไหล หัวใจเต้น
ต่อนี้ไป ข้าจะขอ ก่อบำเพ็ญ
ให้เฉกเช่น พระสงฆ์ องค์สัมมา

ข้าขอตั้ง ชื่อเจ้าไว้ ให้ดียิ่ง
คืออหิง สกะ นะลูกข้า
จะเลี้ยงเจ้า ด้วยจิตใจ ให้เมตตา
ตามคำสั่ง พระราชา ข้าสาบาน

( นาง )มันตานี ผู้เป็นแม่ ชะแง้ชะเง้อ
หัวใจเธอ คละคลุ้ง ด้วยฟุ้งซ่าน
นั่งเหม่อมอง เฝ้าดู อยู่นอกชาน
ดุจไฟผลาญ ในหัวใจ แทบไหม้จุล

พราหมณ์ คัคคะ ขึ้นสู่ฝั่ง ทางหลังบ้าน
ผ่านต้นตาล และต้นไทร เข้าใต้ถุน
มันตานี ร้องไห้โฮ โถพ่อคุณ
จับเด็กน้อย วางตักอุ่น ให้หนุนนอน

อหิงสกะ เป็นเด็กเรียนดี.....

อหิงสกะ มาะนะเรียน เพียรหมั่นสู้
ช่างเรียนรู้ จดจำ ทุกคำสอน
เป็นศิษย์รัก ที่ครูเกื้อ เอื้ออาทร
ทุกขั้นตอน ครูสอนให้ ไม่ปิดบัง

ธรรมนำแสงสว่างมาสู่ปัญญาชน

เทพบุตร
ขออธิฐานจิตบูชาพ่อแม่ครูอาจารย์ด้วยจิตที่เคารพนอบน้อมบูชาด้วยจิตที่เคารพเหนอ

ก่อนอื่นขอกราบอนุโมทนาบุญด้วยครับ สาธุ..............

ปูชา จ ปูชนียานัง

พระผู้ผ่านพบโชคเหนือโลกสาม
ทรงพระนาม"พุทธะ"อดิศร
เป็นบรมศาสดาประชากร
ทรงสั่งสอนทางพระนฤพาน

เป็นผู้ควรบูชาสักการะ
ด้วยอามิสธรรมะสองสถาน
ใครบูชาได้บุญหนุนสันดาน
ให้อาจหาญเริงร่าสง่างามฯ

สาธุครับท่านกัลญาณมิตรที่เผยแพร่ธรรมครับขอท่านและครอบครัวพึงเจริญในพระศาสนาของพระศาสดาเถิด


เทพบุตร