วันเวลาปัจจุบัน 17 เม.ย. 2024, 05:37  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=8



กลับไปยังกระทู้  [ 124 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5 ... 9  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 04:56 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5975

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว




3.bmp
3.bmp [ 197.81 KiB | เปิดดู 5202 ครั้ง ]

..กาลครั้งหนึ่ง..

..นานมาแล้ว..

พระอาทิตย์กับพระจันทร์ครองรักกัน
อยู่ในบ้านชื่อ ท้องฟ้า

โดยมีลูกน้อยๆ

คือ ดวงดาว รายล้อมอยู่รอบตัว






ในเวลานั้นโลกเต็ม

ไปด้วยความสว่างไสว

น้ำในแม่น้ำสะท้อนเป็นสีทอง
หิมะบนยอดเขา

สะท้อนแสงเป็นสีเงิน





และน้ำค้างบนยอดเขา

ประกายระยิบระยับ
เมฆหมอก เคลื่อนตัวไปมา

อย่างมีความสุข
มีเสียงหัวเราะล่องลอย

ตามสายลม ตลอดเวลา







จนกระทั่งวันหนึ่ง

พระอาทิตย์

เหลือบมองเห็นร่มเงา

ที่ทอดตัวอยู่ตามหุบเขา
และเกิดหลงรักทันที





พระอาทิตย์ไล่จับเงานั้น
และทุกครั้งที่กำลัง

เอื้อมถึงเงาก็หลบหนีไป





ทุกวันพระอาทิตย์

พยายามส่องแสงแรงขึ้น

เพื่อให้เห็นเงาชัดเจนขึ้น







และไล่ตาม
โดยหลง..ลืมพระจันทร์

และลูกน้อยของตนเอง






พระจันทร์เริ่มรู้สึกเหนื่อยอ่อน

กับการปลอบโยนลูกๆ
จึงตัดสินใจพาลูกๆหนี

ไปอยู่อีกฟากหนึ่งของ ท้องฟ้า






เมื่อพระอาทิตย์กลับมาอีกครั้ง

ก็รู้ว่าบ้านท้องฟ้าของตน..

..ว่างเปล่า ..






พระอาทิตย์เสียใจมาก

และพยายามตามพระจันทร์

ไปอีกฟากหนึ่ง







ขณะที่พระจันทร์หอบลูกน้อย

ไปอีกฝั่งหนึ่งของฟ้า อยู่เสมอ






จากเหตุการณ์นี้

จึงทำให้โลกแบ่งออกเป็นสองฟาก





..ตราบใด..

ที่แสงสีทองสว่างไสวบนยอดเขา




..ตราบนั้น..

จะไม่มีแสงอ่อนโยน

สีเงินยวงทอดตัวลงบนแม่น้ำ





..ตราบใด..

ที่ความร้อนทอดตัวลงบนผิวไม้






..ตราบนั้น..

จะไม่มีแสงระยิบระยับอยู่บนยอดหญ้า





สักวันหนึ่งพี่น้ำคงได้มีโอกาสไปพักที่บ้านริมน้ำปายนะคะ


รัก+คิดถึงฟ้าค่ะ
สายธาร ( ใครก็ไม่รู้เนอะ ) :b32:

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ส.ค. 2009, 04:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




411173_12154604_0.jpg
411173_12154604_0.jpg [ 102.04 KiB | เปิดดู 5068 ครั้ง ]
อบอุ่นจากไอดิน อบอุ่นจากไอน้ำ

หอมหวนจากฟ้า รื่นรมย์จากลมหวล

ยึดอยู่กับผิวดิน ชูใบหาฟ้ากว้าง

กระจายเต็มผืนดิน ผสานรากแผ่ทั่วทุ่ง

มุ่งหน้าโตวันเดือนปี รองรับสรรพสิ่งให้ธรณี

ชีวิตนี้ไม่ย่ำยีใคร มุ่งใฝ่หาการให้เธอ

แค่นี้ก็สุขใจ เพื่อการให้ขั้นพื้นฐาน

แด่เธอ….ทุ่งหญ้าในป่ากว้าง…..สุดปลายฟ้า

เพราะคิดถึงเธอเสมอ…..สายน้ำที่ช่ำเย็น

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"


แก้ไขล่าสุดโดย ปลายฟ้า...ค่ะ เมื่อ 21 ส.ค. 2009, 23:38, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ส.ค. 2009, 02:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




weddingpics4017.jpg
weddingpics4017.jpg [ 31.69 KiB | เปิดดู 5188 ครั้ง ]
๐ ท่ามพนาป่าไม้ริมสายน้ำ
แฝงงามย้ำยวนใจดุจในฝัน
หลบอยู่กลางหว่างไม้ในสายัณห์
ลี้ตะวันผันร่างพรางจันทร์นวล

๐ เป็นที่พักพิงเงียบเลียบชายป่า
หมู่มาลาระรวยสวยไม้สวน
ดาษด้วยดงดอกโมกวิโยคครวญ
แซมลำดวนด่วนลาครานางจร

๐ อีกกอไผ่ใบหนาหน้ากระท่อม
คอยเห่กล่อมค้อมไกวปลิวใบว่อน
ยามลมพัดสะบัดเบาปานเว้าวอน
เหมือนเจ้าอ้อนเอ่ยสายลมให้หมายชม

๐ ปราสาทใดไหนหนาจะมาเทียบ
จะมาเปรียบกระท่อมป่าสง่าสม
ที่หวานหอมกล่อมใจในสายลม
พร่างพรพรหมเพียงสะดับรับร่วมกัน

๐ อยู่ท่ามกลางพร่างไม้ริมสายน้ำ
พอฟ้าค่ำรำไรไฟสาดสาย
สร้อยวสันต์พลันพรำร่ำระบาย
ชื่นพระพายพัดฝนที่หล่นริน

๐ ปราสาทใดใครหนาจะมาเทียบ
จะมาเปรียบกระท่อมหนึ่งซึ่งงามสิ้น
กระทั่งเทพทิพย์สถานพิมานอินทร์
ฤๅเทียมถิ่นท่ามหอมกระท่อมนา

ในวสันต์..คนกุลา

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ส.ค. 2009, 02:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5975

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว



ไม่มีคำพูดใดๆที่จะสื่ออกมาได้

แต่ภายในใจนั้นมีมากล้น

สะพานที่ทอดยาว เชื่อมระหว่างสิ่งสองสิ่ง...

นำสิ่งดีๆมาสู่ทุกๆคน

ไม่มีเลือกว่าเขาหรือเรา

สักวันได้พบกันที่ปลายฟ้า

แต่ที่รู้ๆตอนนี้จะรอค่ะ ...

รัก+คิดถึง
สายธาร

บอกคุณครูหรือยังคะเรื่องลูกสาวคนใหม่ :b32:

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ส.ค. 2009, 20:19 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 ก.ค. 2009, 17:51
โพสต์: 189

แนวปฏิบัติ: ดูจิต
สิ่งที่ชื่นชอบ: วรรณกรรม
ชื่อเล่น: ป้าโคม่า
อายุ: 54

 ข้อมูลส่วนตัว




kapook_42985.gif
kapook_42985.gif [ 7.37 KiB | เปิดดู 5254 ครั้ง ]
หวัดดีค่ะ..สองสาวกัลยาณมิตร...น่าเอ็นดูทั้งสองสาวนะค่ะ....

หนูฟ้าเข้าใจตั้งกระทู้นะ...
สมัยก่อนแถวบ้านป้าก็เป็นท้องนานะ...สวยเชียว...แต่ตอนนี้เป็นป่าคอนกรีตไปแล้ว...

หนูน้ำ...ป้าขอแซวหน่อย...ช่องไฟ..ในกระทู้หนูยาวจัง...ไว้ดัดซานต้า.. :b34: ..ใช่มั้ย
:b29: ..ล้อเล่นจ๊ะ..ป้าแก่แล้ว...เลื่อนเม้าท์..นานๆ นิ้วมันแข็ง :b31: :b29:
ป้าเข้าไปอ่านกระทู้ธรรมของหนูแล้ว...สาธุด้วย...

สิ่งใดเป็นของเราก็ย่อมคงเช่นนั้นแล......แม้ต่างกันตามสภาวะ...
ก็ปล่อยให้ไหลไปตามแกระแสแห่งธรรมที่มีเราเป็นตัวกำหนด...มิใช่...กรรมเป็นตัวกำหนด.....
สายน้ำไหลไป...ใช่ว่าไม่ไหลกลับ
หากอยู่ในพื้นที่ราบลุ่ม...จะเกิดน้ำขึ้น..น้ำลง...ดั่งแม่น้ำ..ลำคลอง
น้ำขึ้นก็จะไหลจากปากอ่าวไปสู่ลุ่มน้ำต่างๆ
น้ำลงก็จะไหลจากที่ลุ่มต่างๆ ไปสู่ปากอ่าว...เป็นเช่นชั่วกัปล์ชั่วกัลป์
หากเป็นที่ดอนเนินสู่เราจะเห็นแต่ไหลลง...เมื่อเจอความร้อยก็จะระเหยไปเป็นไอน้ำขึ้นสู่ฟ้า...
แล้วตกลงเป็นฝนไหลลงสู่ที่เดิม..เช่นกัน

.....................................................
รูปภาพ
"จิตที่ให้ย่อมเป็นจิตที่ดี ... จิตที่มีแต่ประชดประชันนั้น ... หาควรแก่การอบอรมสั่งสอนธรรมผู้ใดไม่"


แก้ไขล่าสุดโดย COMA! เมื่อ 22 ส.ค. 2009, 16:22, แก้ไขแล้ว 3 ครั้ง.
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ส.ค. 2009, 22:16 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5975

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว


COMA! เขียน:
หวัดดีค่ะ..สองสาวกัลยาณมิตร
หนูฟ้าเข้าใจตั้งกระทู้นะ...
สมัยก่อนแถวบ้านป้าก็เป็นท้องนานะ...สวยเชียว...แต่ตอนนี้เป็นป่าคอนกรีตไปแล้ว...

หนูน้ำ...ป้าขอแซวหน่อย...ช่องไฟ..ในกระทู้หนูยาวจัง...ไว้ดัดซานต้า.. :b34: ..ใช่มั้ย
:b29: ..ล้อเล่นจ๊ะ..ป้าแก่แล้ว...เลื่อนเม้าท์..นานๆ นิ้วมันแข็ง :b31: :b29:
ป้าเข้าไปอ่านกระทู้ธรรมของหนูแล้ว...สาธุด้วย...
สิ่งใดเป็นของเราก็ย่อมคงเช่นนั้นแล......แม้ต่างกันตามสภาวะ...
ก็ปล่อยให้ไหลไปตามแกระแสแห่งธรรมที่มีเราเป็นตัวกำหนด...มิใช่...กรรมเป็นตัวกำหนด.....

สายน้ำไหลไป...ใช่ว่าไม่ไหลกลับ
หากอยู่ในพื้นที่ราบลุ่ม...จะเกิดน้ำขึ้น..น้ำลง...ดั่งแม่น้ำ..ลำคลอง
น้ำขึ้นก็จะไหลจากปากอ่าวไปสู่ลุ่มน้ำต่างๆ
น้ำลงก็จะไหลจากที่ลุ่มต่างๆ ไปสู่ปากอ่าว...เป็นเช่นชั่วกัปล์ชั่วกัลป์
หากเป็นที่ดอนเนินสู่เราจะเห็นแต่ไหลลง...เมื่อเจอความร้อยก็จะระเหยไปเป็นไอน้ำขึ้นสู่ฟ้า...
แล้วตกลงเป็นฝนไหลลงสู่ที่เดิม..เช่นกัน





สาธุค่คุณป้า :b8:

เมื่อก่อนยังไม่ค่อยเข้าใจ น้ำเลยค่อนข้างแปรปรวน ..
เดี๋ยวนี้เข้าใจมากขึ้น ...เพราะบทเรียนที่ผ่านๆมาเป็นครูสอนอย่างดี

สิ่งใดเป็นของเราก็ย่อมคงเช่นนั้นแล......แม้ต่างกันตามสภาวะ...
ก็ปล่อยให้ไหลไปตามแกระแสแห่งธรรมที่มีเราเป็นตัวกำหนด...มิใช่...กรรมเป็นตัวกำหนด.....


ค่ะ .. น้ำเข้าใจตรงนี้ชัดเจนเลยค่ะ เลยไม่อยากปล่อยให้เขาทุกข์อยู่คนเดียว
วันนี้อาจจะหยิบยื่นสิ่งดีๆให้กับเขาได้แค่นี้ อย่างน้อยยังพอจะช่วยเขาได้บ้าง
แต่สักวันหนึ่ง คงสามารถหยิบยื่นสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเขาได้
สมกับที่เขาเองก็ทุ่มเทมาเพื่อเราตลอดเวลา เพียงแต่ตอนนั้นยังไม่ค่อยเข้าใจ


ตอนนี้เชื่อใจเขาค่ะ ไม่ว่าใครจะออกมาแสดงอะไร หรือมาเล่นอะไร
เฉยๆแล้วค่ะ เพราะใครสร้างเหตุอย่างไร เขาย่อมรับผลเช่นนั้น
ไม่ควรไปใส่ใจในเรื่องเหล่านั้น หน้าที่คือเฝ้าถากถางกิเลสต่อไป


เพียงเชื่อมั่นในตัวเขาก็พอแล้ว เพราะที่ผ่านๆมาเป็นเครื่องยืนยันได้ว่า
เขาเองก็พยายามทำเพื่อน้ำมาตลอดเวลา


น้ำมั่นคงในความรู้สึกของตัวเองค่ะ ไม่มีว่อกแว่ก
ส่วนเขา บางทีความเมตตาที่ไม่มีขอบเขตของเขาก็ก่อปัญหาให้กับเขาหลายๆครั้ง
แต่เขาก็ดูแลตัวเองได้ดี ....
น้ำเชื่อว่ากระแสกุศลที่น้ำแผ่ให้เขามาตลอดเวลา คือ เกราะคุ้มกันสิ่งร้ายๆ
ออกไปจากชีวิตของเขา เชื่อมั่นตรงนี้มากๆเลยค่ะ :b12:

ตอนนี้ไม่เหงาแล้วค่ะ เพราะรู้แล้วว่าเขาอยู่เคียงข้างเราตลอดเวลา

ขอบพระคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับกำลังใจที่คุณป้ามอบให้ค่ะ :b8:

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ส.ค. 2009, 01:28 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




001-01-02.jpg
001-01-02.jpg [ 69.56 KiB | เปิดดู 5101 ครั้ง ]
หริ่งเรไรขับกล่อมกระท่อมทับ
เพลงไก่แก้วแซร่ศัพท์สดับสาง
ส่งสำเนียงหวานซึ้งจากบึงบาง
ปลุกรอยทางตื่นรับกับเพลา

หยาดน้ำค้างหยดพราวราวริวรั้ว
แสงสลัวค่อยค่อยจางหว่างเวหา
โกกิลากล่อมคุ้งทิวทุ่งนา
พร่ำภาษาบทเพลงประเลงจน

หนาวยังหนาวน้ำค้างวางดอกร่วง
จับคอรวงเมล็ดข้าวหนาวอีกหน
แม้นหนักหน่วงโน้มคอลงคลอตน
สอดแซมปนบรรจถรณ์โอนอ่อนนัก

ช่อดอกข้าวเกล็ดหมอกแต้มดอกนั่น
ราวสีสันสะท้อนใจให้รู้จัก
ความเรียบง่ายถักทอกลางกอรัก
โอบรวงหนักไหวชื่นทุกคืนคราว

สุภาพบุรุษ..ลำน้ำน่าน.......

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"


แก้ไขล่าสุดโดย ปลายฟ้า...ค่ะ เมื่อ 22 ส.ค. 2009, 02:03, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ส.ค. 2009, 01:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




8EjQ1r997845-02.jpg
8EjQ1r997845-02.jpg [ 97.78 KiB | เปิดดู 5128 ครั้ง ]
ตื่นแล้วหนอผกากรองยอดดวงใจ
มาสุมฟืนก่อไฟไล่ลมหนาว
ตื่นจากฝันภวังค์ของค่ำยาว
มาหุ่งข้าวกลิ่นหอมพร้อมสู่นา

เสียงกระดึงวัวควายเริ่มส่ายแล้ว
คล้ายเสียงแก้วกรุ่งกริ่งกระดิ่งหนา
เป็นเสียงเก่าแก่คร่ำย้ำเตือนมา
เสียงสัญญาวิญญาณงานและคน

รินน้ำข้าวซาวเกลือเพื่อรองท้อง
เจียดใบตองรมไฟไล่เกล็ดฝน
ห่อก่องข้าวพริกปลาปิ้งมาปน
น้ำตาหล่นฟืนควันรุมรันตา

เจิมครรลองรุ่งเช้าเมื่อดาวเลื่อน
แบกไถเคลื่อนมุ่งไปในอุษา
กลายกองฟืนลอมฟางกลางมรรคา
เกิดฝั่งฟ้าตะวันทอนั่นแล้ว

กระจาบจ้อยบินพรูสู่ดงดอน
ทิ้งคบคอนเดียวดายปลายตาลแถว
ดอกจานหนาวร่วงลาห่มนาแนว
กลางเจื้อยแจ้วทำนองของอรุณ

นกกระยางบินลู่สู่หนองหน้า
บินข้ามป่าสุขโศกโลกยังหมุน
ตะวันเช้าฉายรอพอเจือจุน
ธรรมชาติสมดุลเกื้อหนุนนั่น

ความสามัญปูทางกลางทุ่งทอง
เจิมครรลองให้เห็นเป็นทุ่งฝัน
เมื่อยามเช้าปลุกตื่นทุกคืนวัน
สร้างสวรรค์ท้องทุ่งจรุงมิตร

เช้าชื้นแล้วดวงใจใครรู้เห็น
ความลำเค็ญโน้มหน่วงกลางดวงจิต
ผู้สืบสายเทือกท้าวข้าวชีวิต
ทนผลิตดอกเหงื่อเพื่อสิ่งใด!

สุภาพบุรุษ..ลำน้ำน่าน.......

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ส.ค. 2009, 01:53 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




singasong16.jpg
singasong16.jpg [ 30.78 KiB | เปิดดู 5129 ครั้ง ]
เส้นทางเดินทอดย่างกลางฤดู
ยังหนาวอยู่ยามเช้าหนาวหมอกหนา
อุ่นอรุณหลับใหลใกล้จันทรา
ช้าอย่าช้าส่องมาหาหัวใจ

ดุเหว่าเอยหวานแว่วมิแผ่วเสียง
ร้อยจำเรียงความรักพิทักษ์ไว้
รินน้ำคำรบเร้าหนาวภายใน
อโณทัยรุ่งรางจึ่งร้างลา

หอมเอยหอมดอกไม้สายไพรพฤกษ์
จากยามดึกจวนรุ่งจรุงหา
หอมอบอวลชวนดมบ่มนิทรา
ฝันกี่คราฝันถึงซึ่งสุนทรีย์

น้ำค้างรอรินร่วงรดบ่วงใบ
รอลมไล้แสงสาวเคล้าเฉดสี
รอหริ่งรักกังสดาลหวานสตรี
รอเดือนปีเวลาจะลาจร

ทิวโสนท้องทุ่งจักรุ่งแล้ว
วิหคป่าเจื้อยแจ้วทุกแนวขอน
เสียงเดิมเดิมร้องสั่งจากรังนอน
เป็นเสียงอ้อนเคล้าแกมแต้มท้องนา

ภาพราวป่าเบื้องหน้าราวฟ้าแคบ
รักอิงแอบแนบไว้ในอุษา
รินลำธารซ่านกระเซ็นเป็นบุญตา
หลังฝนฟ้าประเลงเพลงปลอบใคร

ความรักเอยหัวใจใยเพรียกหา
ให้ย้อนมารับขวัญเมื่อวันใหม่
จากยอดภูสู่ทุ่งรุ่งกลางใจ
จรดขอบฟ้าไกลในดงแดน

สุภาพบุรุษ..ลำน้ำน่าน.......

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"


แก้ไขล่าสุดโดย ปลายฟ้า...ค่ะ เมื่อ 22 ส.ค. 2009, 02:02, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ส.ค. 2009, 01:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




m118069.jpg
m118069.jpg [ 33.49 KiB | เปิดดู 5127 ครั้ง ]
นกเอี้ยงหนุ่มเคล้าคลอล้อวัวควาย
ดั่งเพื่อนตายเคล้าคู่ดูหวงแหงน
คุ้งค่าวน้ำไผ่แผ่วแว่วเสียงแคน
สวยเหลือแสนสาวไพรในคำนึง

เช้าวันใหม่ใกล้รุ่งมุ่งออกนา
ห่อข้าวปลาแบกไถเพียรไปถึง
ฝ่าน้ำค้างย่างไปใจตราตรึง
เพราะพันธะฉุดดึงถึงต้องไป

เหมือนเสียงขลุ่ยกำสรวลครวญเศร้านัก
หากแอกหนักกระหน่ำมิหวั่นไหว
ความแข็งแกร่งแตกเต้นเป็นยาใจ
แกร่งอยู่ในวิญญาณเนิ่นนานมา

เมื่อยามเช้าหมุนเวียนมาเปลี่ยนโลก
ประหนึ่งโศกเศร้าใดใจเพรียกหา
จักสลายลอยผ่านธารน้ำตา
แล้วความหวังล้ำค่าจะผลิใบ

ยามเช้าเอยรุ่งมากี่คราแล้ว
มิเคยแคล้วเคยพรากจากไปไหน
ซาบซึ้งนักครรลองของภายใน
ยามแดดเช้าส่องใจให้รุ่งราง

สุภาพบุรุษ..ลำน้ำน่าน.......

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ส.ค. 2009, 02:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




ans489276.jpg
ans489276.jpg [ 78 KiB | เปิดดู 5141 ครั้ง ]
ยามเช้าคือเสรีภาพแห่งมวลชีวิตของมนุษย์
เหล่านกกาผกามาศต่างไหวชีวิตฟื้นตื่น
สาส์นแสงอรุณนำพาความหวังมาสู่ท้องทุ่ง
ผู้คนพากันตื่นจากหลับใหล ตื่นจากฝัน
ตื่นจากภวังค์แห่งค่ำยาว เป็นมาอย่างนี้
และจะเป็นอยู่อย่างนี้ตราบนานเท่านาน

ทุกครั้งที่ได้ท่องเที่ยวไปในถนนสายชนบท
ภาพงดงามของยามเช้ายังคงตราตรึงใจ
ฉากภาพท้องทุ่งรวงทองผ่องอำไพ
มองไปสุดลูกหูลูกตา มีแต่ทุ่งและทุ่ง

วิถีครอบครัวชาวนาตั้งแต่บรรพบุรุษรากเหง้า
ของชาวไทยและผู้คนชนบทที่เรียบง่าย
ทำให้มียามเช้าที่งดงามในมโนคติของเรา
แหละยังคงงดงามอยู่นิรันดร์..อยู่อย่างนั้น

**ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน
ดั่งอาทิตย์ฉายฉานทุกอรุณ
วันคืนที่เลวร้ายได้ผ่านพ้น
ยังมีวันที่สดใสรออยู่ข้างหน้า
เป็นกำลังใจและศรัทธาของชีวิตอันมีค่า
เราจะดำรงอยู่เพื่อสรรสร้าง
และค้นหาความหมาย
ชีวิตไม่อาจตายได้
ตราบที่ใจเป็นของเรา...**


ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ส.ค. 2009, 18:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5975

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว


COMA! เขียน:
หวัดดีค่ะ..สองสาวกัลยาณมิตร...น่าเอ็นดูทั้งสองสาวนะค่ะ....

หนูฟ้าเข้าใจตั้งกระทู้นะ...
สมัยก่อนแถวบ้านป้าก็เป็นท้องนานะ...สวยเชียว...แต่ตอนนี้เป็นป่าคอนกรีตไปแล้ว...

หนูน้ำ...ป้าขอแซวหน่อย...ช่องไฟ..ในกระทู้หนูยาวจัง...ไว้ดัดซานต้า.. :b34: ..ใช่มั้ย
:b29: ..ล้อเล่นจ๊ะ..ป้าแก่แล้ว...เลื่อนเม้าท์..นานๆ นิ้วมันแข็ง :b31: :b29:
ป้าเข้าไปอ่านกระทู้ธรรมของหนูแล้ว...สาธุด้วย...

สิ่งใดเป็นของเราก็ย่อมคงเช่นนั้นแล......แม้ต่างกันตามสภาวะ...
ก็ปล่อยให้ไหลไปตามแกระแสแห่งธรรมที่มีเราเป็นตัวกำหนด...มิใช่...กรรมเป็นตัวกำหนด.....
สายน้ำไหลไป...ใช่ว่าไม่ไหลกลับ
หากอยู่ในพื้นที่ราบลุ่ม...จะเกิดน้ำขึ้น..น้ำลง...ดั่งแม่น้ำ..ลำคลอง
น้ำขึ้นก็จะไหลจากปากอ่าวไปสู่ลุ่มน้ำต่างๆ
น้ำลงก็จะไหลจากที่ลุ่มต่างๆ ไปสู่ปากอ่าว...เป็นเช่นชั่วกัปล์ชั่วกัลป์
หากเป็นที่ดอนเนินสู่เราจะเห็นแต่ไหลลง...เมื่อเจอความร้อยก็จะระเหยไปเป็นไอน้ำขึ้นสู่ฟ้า...
แล้วตกลงเป็นฝนไหลลงสู่ที่เดิม..เช่นกัน




คุณป้าคะ .. น้ำขออณุญาตินำไปไว้ที่บล็อกของน้ำนะคะ :b8:
ชอบมากเลยค่ะ กับคำที่คุณป้ากล่าวมาทั้งหมด

ขอบพระคุณค่ะ :b8:

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ส.ค. 2009, 20:42 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




junjaowka-rain-009.gif
junjaowka-rain-009.gif [ 281.31 KiB | เปิดดู 5194 ครั้ง ]
http://www.youtube.com/watch?v=IARShWOM258
ทุ่งรวงทอง/ชรินทร์ นันทนาคร

ทุ่ง เอ๋ย ทุ่งรวงทอง
เห็นข้าวออกรวงน่ามอง
ดุจแสงทองสีแห่งศรัทธา
พี่มาได้ยล นฤมลนวลน้องบ้านนา
ถึงจะสวยตามประสา
ก็โสภาเหนือกว่านางใด

ทุ่ง เอ๋ย ทุ่งรวงทอง
น้ำเปี่ยมอยู่ริมฝั่งคลอง
เช่นพี่รัก น้องเปี่ยมฤทัย
สะพานเชื่อมคลอง เหมือนพี่กับน้องเชื่อมใจ
ถึงอยู่แสนไกลแค่ไหน เชื่อมหัวใจให้สมปอง
พี่ เยือน ถึงถิ่น น้องเอยอย่าหมิ่น
น้ำใจเพื่อนใหม่ จะหมอง
ขออยู่ ขอตายจนวันสุดท้ายกับน้อง
ให้ทุ่ง รวงทองนี้เป็นเจ้าของ เรือน ตาย

ทุ่ง เอ๋ย ทุ่งรวงทอง
แม้นหากขาดพี่ ขาดน้อง
ทุ่งรวงทองก็หมดความหมาย
พี่มาจากกรุง หมายมุ่งมาหาเพื่อนตาย
รับปากรักพี่ได้ไหม
โอ้ขวัญใจ ทุ่งรวงทอง

เฮ้ย..ฟังแล้วน่ะ :b20: ..ข้าวรอฝน...ข้าวขาดน้ำ..คงตายแน่ :b20:

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 ส.ค. 2009, 02:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




om14.gif
om14.gif [ 221.43 KiB | เปิดดู 5336 ครั้ง ]
เส้นฝนจางจากฟ้าถึงหน้าหนาว
ใบไม้กราวเพราะลมเข้าพรมเสียง
แดดอุ่นอ่อนตอนเช้าหมอกเข้าเคียง
พรางตัวเรียงเลือนสายคล้ายมายา

ความงดงามยามหนาวเข้าบังฝน
ปลุกชีพชนชื่นใจในพฤกษา
สดสีสันดอกดวงพวงผกา
ละลานตาตรึงใจในยามวัน

คราเย็นย่ำค่ำเยือนเรือนหนาวเหน็บ
ผิวเนื้อเจ็บรวดร้าวกายหนาวสั่น
ไร้ความสวยพฤกษามาลีพรรณ
ยิ่งดึกนั้นหนาวเฉียบและเยียบเย็น

ผืนผ้าห่มกันลมชำแรกผิว
ปลายไฟปลิวก่อกองให้มองเห็น
ขับไล่หนาวคราวแรมจนแจ่มเพ็ญ
สายลมเย็นเป็นโทษให้โอดครวญ

ไม่แน่นอนสักหนบนความหนาว
คุณและโทษแต่ละคราวช่างผันผวน
บางคนสุขกับลมพรมเนื้อนวล
บางคนต้องครางครวญหนาวเสียดกาย

ดอกแก้ว

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"


แก้ไขล่าสุดโดย ปลายฟ้า...ค่ะ เมื่อ 26 ส.ค. 2009, 03:00, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 ส.ค. 2009, 02:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




om17.gif
om17.gif [ 236.64 KiB | เปิดดู 5478 ครั้ง ]
เมื่อลมหนาวเริ่มแผ่กระแสล่อง
หลายคนต้องทรมานลมผ่านสาย
หลายคนทนความเย็นได้สบาย
หลายคนกลับต้องตายในค่ำคืน

ลมสายเดียวนี่ไฉนไยต่างผล
แต่ละคนต่างรู้สึกที่ฝึกฝืน
มีปะทะรู้ลมอย่างกลมกลืน
มีล้มครืนจับไข้ไยต่างกัน

อาจเป็นเพราะความต่างของร่างกาย
จึงทนได้และไม่ได้เกณฑ์จัดสรร
อาจเป็นเพราะการเตรียมอย่างครบครัน
จึงผ่านลมสายนั้นได้ต่างไป

หากเปรียบไปก็ไม่ต่างจากความทุกข์
ที่รานรุกชีพชนคนแดนไหน
ทั้งเรื่องเศร้าเจ็บโศกและโรคภัย
พบเหมือนกันแต่ต่างไปตรงใจทน

พี่ดอกแก้ว

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"


แก้ไขล่าสุดโดย ปลายฟ้า...ค่ะ เมื่อ 26 ส.ค. 2009, 20:00, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 124 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5 ... 9  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 6 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร