เราจักต้องถึงความพลัดพรากจากของรักของชอบใจไปทั้งสิ้น

การพลัดพรากจากของรักเป็นทุกข์การประจบกับสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์

การกำหนัดรัก เป็นบ่อเกิดของความโศก
ความกลัว ความระแวง ความอาลัย ความสะดุ้ง ความหึง
เพราะฉะนั้นในนาทีแห่งความรัก
ก็คือนาทีแห่งความชั่วร้ายที่ออกมานานแล้ว
ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง ในทำนองอันตรงกันข้าม
นาทีแห่งความจืดสนิทจากความรัก ก็คือนาทีแห่งความโปร่งโล่งเยือกเย็นของใจนั่นเอง

โกธัง ฆัตตะวา สุขัง เสติ
ฆ่าความโกรธได้มีความสุข

สิ่งที่ทำให้คนไม่เป็นคนได้แก่กิเลส ๓ ตัว ได้แก่ โลภ โกรธ หลง นี่แหละตัวร้าย
ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ.............

ความรักของนางโกกิลาทาสี

โกกิลา เป็นนางทาสของเศรษฐีท่านหนึ่ง ระหว่างที่กำลังตักน้ำอยู่เหมือนทุกวัน พระอานนท์ผ่านมาพอดี และได้ขอบิณฑบาตรน้ำด้วยวาจาสุภาพไพเราะ นางโกกิลาผู้ที่น้อยครั้งจะมีคนพูดดีด้วยจึงรู้สึกยินดีในพระอานนท์ยิ่งนัก และเมื่อได้สนทนากันหลังพระอานนท์ฉันท์น้ำเสร็จ จึงได้รู้ว่าพระเถระรูปนั้น คือพระอานนท์จากตระกูลศากยวงศ์ ผู้มีตระกูลสูงและบริสุทธิ์ยิ่งนัก และนางจึงได้ตกหลุมรักในพระอานนท์ในทันใดนั้นเอง

ด้วยความรักที่มีต่อพระอานนท์ นางเดินตามพระอานนท์กลับไปจนถึงเชตุวันมหาวิหาร พระผู้มีพระภาคจึงตรัสถามว่า โกกิลา เธอพอใจอะไรในอานนท์ นางโกกิลาตอบไล่ไปเรื่อย ตั้งแต่ ตา หู จมูก ปาก พระผู้มีพระภาคก็ตรัสตอบไล่ไปเรื่อยว่า สิ่งนั้นประกอบด้วยอะไรบ้าง และสิ่งนั้นต้องมีอันเสื่อมไปเป็นธรรมดา แต่ก็หาที่จะหยุดความใคร่ที่มีในปัจจุบันของนางโกกิลาได้

นางกลับถึงบ้านเศรษฐี นอนเพ้อถึงพระอานนท์อยู่นาน จนวันหนึ่งนางได้มารอเฝ้าที่จะพบพระอานนท์ที่หน้าบ้าน และนางก็ได้พบพระอานนท์ตามที่ประสงค์ แต่ที่นางเห็นอีกอย่างคือ ภิกษุณีผู้บิณฑบาตรตามหลังพระอานนท์มา นางสบช่องทางจึงตัดสินใจบวชเป็นภิกษุณี เพื่อจะได้อยู่ใกล้พระอานนท์

ด้วยความรักของนางที่มีต่อภิกษุเถระได้ทำร้ายหัวใจของนางเอง ความทุรนทุรายจากความไม่สมหวังในความรักช่างทรมานนัก

ผมเฝ้าอ่านเรื่องนี้เพื่อจะดูว่านางโกกิลาจะจัดการกับปัญหานี้ยังไง แต่เรื่องจบง่ายไปหน่อย ตรงที่พระผู้มีพระภาคเทศนาสั่งสอน นางโกกิลากำหมดจิตทำวิปัสนาตามคำสอนนั้นจนบรรลุพระอรหันต์ แต่ก็นั่นแหล่ะ ถ้าไม่จบแบบนี้ก็คงจบที่ นางโกกิลาหักห้ามใจได้เอง

ผมคงไม่จำเป็นต้องหาตัวอย่างจากไหนแล้ว เพราะทางเดินมีไม่กี่ทาง ถ้าจะมีตัวอย่างให้ดูคงไม่ใช่เพื่อไว้เดินตาม แต่คงเพื่อไว้ให้เป็นกำลังใจเสียมากกว่า


ทุกข์เพราะไปให้ค่าเขา...แล้วไปตั้งความหวัง...เมื่อไม่ได้อย่างที่หวัง...ก็..

เนื่องจากผู้หญิงถือว่า..

"ชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของความรัก"
ตรงกันข้ามกับผู้ชายซึ่งมันจะเห็นว่า..

"ความรักเป็นเพียงบางส่วนของชีวิตเท่านั้น"

เมื่อเกิดความรักผู้หญิงจึงทุ่มเททั้งชีวิตและจิตใจให้แก่ความรักนั้น
ทุ่มเทอย่างยอมเป็นทาส โกกิลาเป็นผู้หญิงคนหนึ่งในโลก
เธอจะหลีกเลี่ยงความจริงในชีวิตหญิงไปได้อย่างไร

*********************

เมื่อใดความรักและความหลงครอบงำ

เมื่อนั้นบุคคลก็มืดมนเสมือนคนตาบอด


*****************


ดูแล กาย-ใจ เราเถิด

ทุกข์ ก็เพราะตัวเรา

จะหยุดหรือจะต่อทุกข์ก็ตัวเราเองทั้งนั้นครับ