“อั น เ นื่ อ ง ใ น วั น แ ม่”
• บทกวี...สดุดีพระคุณแม่
แม่สละสวย สละสาว คราวอุ้มท้องแม่ไม่ร้อง แม่ไม่บ่น แม่ทนได้
แม่ถนอม จนครรภ์แก่ แม่เต็มใจ
จะหาใคร เหมือนแม่ แพ้ทุกคน
ครบสิบเดือน เคลื่อนคลอด รอดชีวิตแม่ใกล้ชิด ลูกน้อย คอยฝึกฝน
แม่ลำบาก อย่างไร ใจแม่ทน
สายเลือดข้น เต้าแม่กลั่น ปันลูกกิน
แม่ป้องริ้น ป้องไร มิให้ผ่านแม่สงสาร ห่วงลูกยา กว่าทรัพย์สิน
แม่เห่กล่อม หวงลูกยา เป็นอาจิณ
แม่ไม่ผิน แม่ไม่ผัน ทุกวันมา
ยามลูกสุข แม่สุขสม อารมณ์ชื่นยามลูกชื่น แม่ขม ระทมกว่า
ยามลูกไข้ แม่อดนอน ร้อนอุรา
ยามลูกยา อับโชค แม่โศกใจ
คราลูกหิว แม่หิวกว่า น้ำตาร่วงแม่เป็นห่วง ดิ้นรนหา เอามาให้
แม่แม่อด หมดข้าวปลา ไม่ว่าไร
แม่สละได้ ลูกอิ่มแปร้ แม่ทนเอา
ใครไหนเล่า เฝ้าอบรม บ่มนิสัยแม้เติบใหญ่ ไม่ท้อยถอย คอยนั่งเฝ้า
พระคุณเลิศ ลูกโศกศัลย์ ช่วยบรรเทา
ใครไหนเล่า รักมั่นแท้ แม่ฉันเอง
เมื่อเจ้ายัง ตัวเล็ก เป็นเด็กน้อย
