อันหญิงใด ให้กำเนิด เกิดมนุษย์
โลกสมมุติ นามนิยม ไว้คมสัน
เรียกว่าแม่ มาแต่แรก ที่แบกครรภ์
เพราะมีท่าน ครอบครอง ป้องลูกมา
-------------------------
ให้น้ำนม ให้น้ำคำ น้ำใจรัก
ให้น้ำพัก น้ำแรง จากแข้งขา
ยอมอาบเหงื่อ ต่างน้ำ นำทรัพย์มา
เพื่อลูกยา ได้ผาสุก ทุกคืนวัน
---------------------
ทั้งสามภพ ยกตั้ง ขึ้นชั่งเปรียบ
หนักไม่เทียบ พระคุณแม่ สุดแลหา
ถึงอบอุ่น สุริยันต์ และจันทรา
อกมารดา อิงอุ่น กว่าสูญจันทร์
แม้ธารทิพย์ หลั่งไหล มาให้ดื่ม
ไม่ปลาบปลื้ม ซาบซ่าน เท่าธารถัน
ถึงนางฟ้า มาอุ้ม ช่วยคุ้มกัน
ไม่เทียมทัน ตาแม่ ที่แลมอง
แม้สังขาร ลานแหลก แม่แลกได้
หวังจะให้ ลูกตน พ้นภัยผอง
ถึงสูญสิ้น ดินฟ้า ธารานอง
พระคุณของ แม่เรานี้ ย่อมมีเอย
------------------
เหงื่อไคล แม่ไหลริน
ลงโลมดิน แทบสิ้นใจ
ก้มหน้า หาเงินไป
เพื่อให้ใคร ได้อยู่กิน
อดนอน ทนร้อนหนาว
อดหวานคาว อดข้าวกิน
แม่อด เกือบหมดสิ้น
ให้ลูกกิน ด้วยยินดี
------------
วันใดเล่า เจ้าหว้าเหว่ และเงียบเหงา
ขอเจ้า กลับคืนบ้าน เถิดหนา
พ่อและแม่ จะคอยรับ ซับน้ำตา
เยียวยา รักษา แผลใจ
หญิงแก่ ๆ คนนี้ ยังคอยอยู่
เอ็นดู ลูกเสมอ เจ้ารู้ไหม
ไม่เคยคิด มุ่งร้าย หมายพิษภัย
มีแต่ให้ กับให้ ด้วยใจจริง
รักคนอื่น หมื่นแสน ไม่แม้นแม่
เป็นรักแท้ มอบให้ ลูกชายหญิง
พร้อมปลิดชีพ พลีร่าง ไม่ประวิง
เจ้าคือสิ่ง สูงค่า แก้วตาเอย
----------------
รักไหนเล่า รักแน่ เท่าแม่รัก
ผูกสมัคร รักมั่น ไม่หวั่นไหว
ห่วงใดเล่า เท่าห่วง ดั่งดวงใจ
ที่แม้ให้ กับลูก อยู่ทุกครา
ยามลูกขื่น แม่ขม ตรมหลายเท่า
ยามลูกเศร้า แม่โศก วิโยคกว่า
ยามลูกหาย แม่ห่วง คอยดวงตา
ยามลูกมา แม่ลด หมดห่วงใย
-----------------
ขอให้เรา รักแม่ นับแต่นี้
ยังจะดี กว่ารักแม่ ยามแก่เฒ่า
ให้ท่าน ได้ประจักษ์ รักของเรา
ดีกว่าเฝ้า ทำบุญให้ เมื่อวายชน
--------------
ให้นึกถึงเรื่องที่แม่เคยเล่า
นึกถึงน้ำนมข้าวที่แม่เคยป้อน
นึกถึงที่หลับที่นอนที่แม่เคยปู
นึกถึงที่อยู่ที่แม่จัดหา
นึกถึงการศึกษาที่แม่ส่งเสียให้ได้รับความรู้และความคิด นึกถึงชีวิตที่แม่ให้มา
---------------------
แม่เปรียบเหมือนเพื่อน ที่คอยหยอกล้อเล่นในยามเจ้าเหงา
แม่เปรียบเหมือนนางพยาบาลที่คอยรักษาดูแลเมื่อยามเจ้าเจ็บป่วย
แม่เปรียบเหมือนนักร้อง คอยขับกล่อมให้เจ้าหลับฝัน
แม่เปรียบเหมือนพระอรหันต์ที่คอยปกปักษ์รักษาให้ลูกได้ร่มเย็นเป็นสุข
แม่เปรียบเหมือนครูคนแรกที่สอนให้ลูกพูด เดิน รู้ดี รู้ชั่ว
แม่เปรียบเหมือนจราจรที่คอยแก้ปัญหาชีวิตลูกเมื่อยามติดขัด
แม่เปรียบเหมือนผู้นำทาง ส่องสว่างให้ชีวิตลูกได้พบทางที่สดใส
แม่เปรียบเหมือนธนาคาร ที่เบิกได้ตลอดเวลา โดยไม่ต้องฝาก
แม่เปรียบเหมือนภาชนะที่รองรับสิ่งปฏิกูลยามเจ้าเป็นเด็ก

----------------

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า
จำจากเจ้าอยู่ไม่นาน
จะพบจะต้องพาน
เพียงเสี้ยววานของคืนวัน
ใจจริงมิอยากจาก
เพราะยังอยาก เห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน
ย่อมร้าวราน สลายไป
ขอเถอะถ้าสงสาร
อย่ากล่าวขานให้ซ้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย
ย่อมเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า
เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน
คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง
ให้นึกถึง ยามเยาว์วัย
ร้องไห้ ยามป่วยไข้
ได้ใครเล่า เฝ้าปลอบโยน
เลี้ยงดู จนเติบใหญ่
แม้เหนื่อยกาย ก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยล
เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด
ขอให้คิด ทุกๆยาม
ใจแท้มีแต่ความ
หวังติดตามช่วยอวยชัย
เหมือนไม้ที่ใกล้ฝั่ง
มิหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป
ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
----------
คำว่าแม่ คำนี้ มีความหมาย
มีพระคุณ มากมาย มหาศาล
แม่เป็นได้ หลายอย่าง หลายประการ
เป็นธนาคาร เป็นพระพรหม เป็นร่มไทร
แม่เป็นผู้ ให้กำเนิด เกิดลูกรัก
แม่เป็นผู้ให้ ที่พัก พิงอาศัย
แม่เป็นผู้ให้ ความการุณ อุ่นกายใจ
แม่เป็นผู้ให้ อะไรๆ ไม่ลามือ
ยามเจ็บป่วย แม่ก็ให้ การรักษา
ลูกโตมา แม่ก็ส่ง เรียนหนังสือ
ลูกต้องการตำรา แม้หาซื้อ
ลูกปรึกษา หารือ แม่ยินดี
-------------
งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น
ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทะนง
วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย
อีกมุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้าแท้
หญิงแก่ๆ นั่งหงอย และคอยหาย
จากวันนั้น เหมือนเป็นวัน อันตราย
แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชน
วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่
เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ ไม่ได้บน
ต้องอุ้มท้อง กว่าจะคลอด รอดเป็นคน
เติบโตจน บัดนี้ นี้เพราะใคร
แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น
กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็เหลิง ระเริงใจ
ลืมผู้ให้ ชีวิต อะนิจจา
ไฉนเรา จึงเรียกกัน ว่าวันเกิด
วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า
คำอวยพรที่เขียนควรเปลี่ยนมา
ให้มารดาเป็นสุขจึงถูกแด
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ
ควรที่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่
รำลึกถึงพระคุณอบอุ่นแด
อย่ามัวแต่จัดงานประจานตน
------------
ลูกคนใด กระทำ กรรมแก่แม่
สุดเลวแท้ ชั่วช้า สิ้นราศรี
ลูกตีแม่ ลูกด่าแม่ ลูกกาลี
ลูกทรพี ทำแม่ช้ำ น้ำตาริน
น้ำตาแม่ หลินไหล เมื่อลูกร้าย
น้ำตาแม่ เป็นสาย เมื่อลูกหมิ่น
น้ำตาแม่ หลั่งลง รดพื้นดิน
เมื่อได้ยิน ลูกเสเพล เนรคุณ
------------------
แม่ยอมอด เพื่อให้ลูกอิ่ม
แม่ยอมหนาว เพื่อให้ลูกอุ่น
แม่ยอมทุกข์ เพื่อให้ลูกสุข
แม่ยอมตาย เพื่อให้ลูกปลอดภัย

ปากน้อย ๆที่แม่เคยป้อนข้าวป้อนน้ำ เจ้ากลับมาตะคอก ด่าท่าน
เท้าน้อยๆ ที่แม่เคยจูบ ลูบ คลำ เจ้ากลับมาเตะ ถีบ ท่าน เหยียบย่ำท่านให้ช้ำใจ
------------------------------------
พระคุณแม่ เริ่มแต่ ปฏิสนธิ์
แม่ก็ทน อุ้มท้อง เหมือนครองไข้
จะลุกนั่ง ไม่ถนัด อึดอัดใจ
จนลูกได้ ย่างเข้า เก้าเดือนปลาย
สุดเจ็บปวด รวดร้าว ถึงคราวคลอด
เจ็บตลอด กายา น่าใจหาย
ต้องล้มหมอน นอนซม ระทมกาย
เสี่ยงความตาย แต่ละครั้ง หลั่งเลือดนอง
ยามลูกคลอด รอดมา เป็นทารก
แม่กอดกก กล่อมไกว มิให้หมอง
ป้อนข้าวน้ำ นมสรรพ ประคับประคอง
ลิ้นยุงป้อง ปัดให้ ไม่ไต่ตอม
ยามลูกป่วย ช่วยรักษ ป้อนยาหยูก
ความรักลูก ยิ่งชีวิต จิตถนอม
อดหลับนอน ค่อนรุ่ง พรุ่งก็ยอม
เพราะแม่พร้อม ใจพลี ชีวิตตน
------------------------
อันรักใด ไหนเล่า เท่ารักลูก
จิตพันผูก สายเลือด สืบเชื้อสาย
เป็นความรัก บริสุทธิ์ ดุจใจกาย
เป็นเครื่องหมาย ประจักษ์ รักซื่อตรง
------------------------------------
ดวงใจแม่ สะอาดแท้ กว่าทุกสิ่ง
ดวงใจแม่ สะอาดยิ่ง กว่าสิ่งไหน
ดวงใจแม่ สะอาดเกิน กว่าสิ่งใด
ดวงใจแม่ มีไว้ เพื่อลูกเอย
--------------------------
พระคุณแม่ เลิศฟ้า มหาสมุทร
พระคุณแม่ สูงสุด มหาศาล
พระคุณแม่ เลิศหล้า สุธาธาร
ใครจะปาน แม่ฉัน นั้นไม่มี
เปรียบพ่อ-แม่ เช่นโคมทอง ส่องชีวิต
ช่วยชี้ทิศ นำทาง ช่วยสร้างสรรค์
ให้ความรัก ให้ความรู้ ชูชีวัน
ช่วยปลอบขวัญ จนขาดใจ สิ้นวายปราณ

...........................
ยามล้มกลิ้ง ใครหนอ วิ่งเข้าช่วย
แล้วปลอบ ด้วยคำหวาน กล่อมขวัญให้
พร้อมจูบ ที่เจ็บปวด ปัดเป่าไป
ผู้นั้นไซร้ ที่แท้...แม่ฉันเอง
.....................
สองมือจับไถใจแน่วแน่
ตั้งใจแท้เพื่อลูกรักจักสดใส
ส่งลูกเรียนเขียนอ่านคิดการณ์ไกล
เพียงเพื่อให้สมหวังดังใจจินต์
แม้แดดร้อนฝนโปรยแม่โหยแห้ง
ถึงสิ้นแรงเหนื่อยกายไม่ถวิล
เหงื่อไหลย้อยรินหยดรดแผ่นดิน
แม่ยอมสิ้นสละแม้จะตาย
......................
เสียงของแม่ไพเราะเสนาะแน่
เสียงของแม่ไพเราะเสนาะยิ่ง
เสียงแม่ใสไพเราะเสนาะจริง
เสียงแม่ยิ่งไพเราะเสนาะนาน
.............
ดวงใจแม่ สะอาดแท้ กว่าทุกสิ่ง
ดวงใจแม่ สะอาดยิ่ง กว่าสิ่งไหน
ดวงใจแม่ สะอาด เหนือสิ่งใด
ดวงใจแม่ มีไว้ เพื่อลูกเอย
..........................
ท่านทำไมทิ้งลูกไว้ไม่สั่งสอน
อุ่นไอรักยามหนาวเนื้อเอื้ออาทร
ยามทุกข์ร้อนย้อนมองใครมิได้เลย
หลายครั้งเขากล่าวด่าต่อว่าลูก
หลายครั้งถูกเขาตีชี้โทษเฉย
จะหาใครปลอบใจไม่ได้เลย
เจ็บจนเคยท้อแท้ทรมาน
โอ๋พ่อแม่เอ๋ย รู้ไหมใครคิดถึง
ลูกซาบซึ้งถึงพระคุณสุดไพศาล
ท่านจากไปอาลัยร่ำทุกค่ำวาน
ทรมานหนาวเหน็บเพราะเจ็บใจ
มาบัดนี้ มีแม่ครู ช่วยชูเชิด
ให้ลูกเกิดมีอนาคตที่สดใส
เป็นแม่ครูผู้โอบเอื้อเกื้อน้ำใจ
ฝากตัวไว้ให้แม่ครูชูชีวัน
ขอแม่ครูผู้มีคุณการุณย์ด้วย
โปรดจงช่วยรับศิษย์ผู้ผิดหวัง
ไว้อ้อมกอดสอดส่องทั้งสองทาง
ช่วยเสริมสร้าง ดั่งลูกท่านบัดนี้เทอญ

เทพบุตร

พระในบ้านคือผู้ให้กำเนิดผมและท่านกัลญาณมิตรมาเดินบนโลกใบนี้เราควรทดแทนคุณท่านในขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่ครับ

คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ

อ่านแล้สนําตาไหลเลยค่ะ